ปัง!!
"ไอ้สัสเอ้ย" ทันทีประตูเปิดภาพของชายคุ้นตากำลังนอนคร่อมคนตัวเล็กไว้และอาการของเธอตอนนี้เชาก็พอดูออกว่ามันไม่ปกติ
(อ้าก!! ใครว่ะ) แรงบางอย่างกระแทกร่างคนที่กำลังเล้าโลมนาวอยู่ปลิวไปอีกฝั่งทันที
แกร๊ก! เอจิที่กำลังจะโวยวายต่อก็ต้องอ้าปากค้างทันที เพราะกระบอกสีวาววับกำลังจ่อหัวตัวเองอยู่
“ผู้หญิงของกูสวะแบบมึงกล้าแตะเหรอ” น้ำเสียงของคีย์แกนเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาย่อตัวนั่งใกล้คนที่ตัวเองถีบกระเด็นเมื่อกี้เอาปลายกระบอก
(มึงกะ...กล้าเหรอ) เอจิตะกุกตะกักด้วยความกลัว ตอนนี้นัยตาของอีกฝ่ายช่างน่ากลัวปกติคนตรงหน้าจะดูสงบนิ่งและดูเป็นคนเฉยๆกับสถานการณ์หลายๆอย่างแต่ไม่ใช่ตอนนี้
"มันพูดว่าอะไร"
"มันบอกว่าเจ้านายกล้าเหรอ" อิจิรุใส่อารมณ์ตามลงไปเล็กน้อย
"งั้นเหรอ"
พั่ก!! คีย์แกนลุกขึ้นยืนก่อนจะเตะเข้ากลางลำตัวอีกฝ่ายอย่างแรง ไม่แค่นั้นยังเหยียบมือของมันไว้เต็มแง
(อ๊ากกกก...กูเจ็บ)
