บทที่ 2 ผู้ชายที่อยู่บนจุดสูงสุด
1160 คำ
นาวยืนมองคลับขนาดใหญ่ตรงหน้าอย่างตื่นเต้น เธอเองก็เคยทำงานพวกนี้มาก่อนแต่ก็ไม่เคยทำในที่ใหญ่โตมากขนาดนี้
“นาวไปกันเถอะ” เจียเรียกคนที่ยืนนิ่งไม่ยอมขยับ ตัวเธอเองไม่อยากแนะนำให้นาวมาทำงานที่นี่หรอกนะเพราะมันไม่ใช่คลับ
“ได้ค่ะพี่เจีย”
หลังจากนั้นเจียก็พานาวเดินเข้าทางด้านหลังของตึกเพราะส่วนด้านหน้ามันสำหรับพนักงาน
“คุณอนงค์คะ นี่เด็กที่เจียเคยบอกว่าจะพามาขอให้พี่รับเข้าทำงานด้วยค่ะ” เจียพานาวเดินมาถึงห้องของผู้จัดการฝ่ายบุคคลก็รีบแนะนำนาวให้รู้จักกับหญิงวัยกลางที่ดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าแผนกจัดหาคนงานให้รู้จักทันที
“รูปร่าง หน้าตาผ่านเธอชื่ออะไรแล้วอายุเท่าไหร่ล่ะ” อนงค์มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา แม้ว่าจะไม่ใช่คนที่สวยโดดเด่นแต่พอมองนาน ๆ แล้วก็ดูมีเสน่ห์ใช้ได้เลย อีกอย่างช่วงนี้ต้องการคนเพิ่มมากถ้าจะเรื่องมากเรื่องหน้าตาพนักงานอยู่การคุยงานของกลุ่มนักธุรกิจชาวเยอรมันที่จะมาถึงคงหาพนักงานเสริมไม่พอแน่
“ชื่อเล่นนาว อายุ 25 ปีค่ะ”
“โอเคไม่มีปัญหาเรื่องอายุ งั้นเจียวันนนี้เธอพาเด็กคนนี้ไปกรอกใบสมัครข้างหน้าก่อนนะจะให้ทดลองงานก่อนหนึ่งเดือนถ้าผ่านจะได้รายชั่วโมงเต็มของพาร์ททาม อ่อพอเสร็จแล้วเธอค่อยพาเด็กคนนี้เดินดูแต่ละโซนของคลับ รวมถึงบอกกฎเหล็กของที่นี่ให้เธอฟังด้วยนะ”
“ได้ค่ะคุณอนงค์ ขอบคุณมากๆนะคะที่รับน้องเข้าทำงาน”
“ขอบคุณมากนะคะ” นาวไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ขอบคุณอีกฝ่าย
“อย่าขอบคุณฉันเลยเพราะต่อให้บอกว่าหนึ่งเดือนแต่ก็มีคนคอยจับดูการทำงานของเธอตลอด ถ้าเกิดว่าพลาดตรงไหนก็ถูกไล่ออกได้ตลอดเวลา” เธอไม่ได้ขู่แต่ที่นี่ระบบมันเป็นแบบนั้นจริง ๆ
“นาวจะจำเอาไว้ค่ะ”
เจียพานาวไปทำการสมัครเป็นพนักงานพาร์ททามเสร็จก็พาเดินดูรอบร้าน ดีที่ยังไม่ถึงเวลาร้านเปิดพวกเธอเลยได้สามารถเดินสำรวจรอบ ๆ ได้อย่างสบายใจ การเดินสำรวจครั้งนี้มันทำให้นาวได้รับรู้ว่าทำไมทุกคนถึงได้ยกให้ที่นี่คือคลับอันดับ 1 ของประเทศเพราะมันไม่ใช่แค่คลับธรรมดาแต่เป็นสถานที่เริงรมณ์สำหรับผู้คนที่ดื่ม กิน เที่ยวอย่างครบคันแถมด้านหลังของคลับแห่งนี้ยังมีโรงแรมขนาดใหญ่ตั้งอยู่ด้านหลัง
ก่อนหน้านี้เธอลองถามพี่เจียว่าโรงแรมรับพนักงานไหมบอกรับแต่ขนาดตำแหน่งอย่างแม่บ้านยังปริญญาหรือต้องสามารถพูดได้สองภาษาขึ้นไป
“เป็นไงนาวพอทำไหวหรือเปล่า เรื่องภาษานาวก็พูดได้ 3 ภาษานิใช่ไหม”
“พอได้พี่เจีย”
ถึงเธอจะจบแค่มอปลายแต่แม่ครูก็สอนภาษาอังกฤษให้จนสามารถพูดอ่านเขียนได้คร่อง ส่วนอีกภาษาคือญี่ปุ่นเพราะเธอเคยคบหาดูใจกับคนญี่ปุ่นเกือบ 4 ปีแต่สุดท้ายก็ถูกหักหลังฝ่ายนั้นคบชู้เลยต้องเลิกลากัน
“งั้นวันนี้เราดูการทำงานของพี่ไปก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยมาเริ่มงาน”
“โอเคเลยค่ะพี่เจีย”
“งั้นตามมานี่เดี๋ยวพี่พาไปฝากนาวไว้ตรงบาร์เหล้า นาวก็คอยมองว่าพนักงานส่วนใหญ่ที่ทำตำแหน่งเดี๋ยวกับนาวพรุ่งนี้ให้ดีๆล่ะ”
เจียเดินตามนำนาวไปจนถึงบาร์เหล้า ชายหนุ่มที่เป็นบาร์เทนเดอร์มองสองสาวที่เดินมาหาแต่ที่สนใจคือคนแปลกหน้าที่อยู่ด้านหลัง
"มีอะไรหรือเปล่าเจีย" ตรีภพถามขึ้น ตอนนี้เขาอยากรู้มากว่าหญิงสาวด้านหลังเป็นใครเลยเลือกจะเป็นฝ่ายเปิดประเด็นในการพูดครั้งนี้
"พอดีจะฝากน้องให้ศึกษาดูงานด้วยนะ พรุ่งนี้น้องจะมาเริ่มงาน"
"อ่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พี่ชื่อตรีภพเรียกตรีก็ได้น้อง..."
"นาวค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณตรี"
"คุณอะไรกันละเรียกพี่ก็พอ"
"โอเคงั้นฝากนาวด้วยนะ ฉันต้องรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนใกล้เปิดร้านแล้ว"
"ได้เดี๋ยวจะดูแลให้อย่างดีเลย"
นาวหันไปยิ้มให้เจียเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าปากฝากไว้แต่ก็ยังห่วง นาวที่รู้เลยเลือกจะยิ้มให้เพื่อทำให้เจียสบายใจ ขืนให้คนที่พยายามช่วยเหลือตัวเองไม่มีกระจิตกระใจทำงานเธอคงรู้สึกผิด 'ขอให้เธอได้ทำงานที่นี่ด้วยเถอะอย่างน้อยก็คงทำให้ชีวิตเธอกับน้องดีขึ้น'
CEO Room
“บอสครับ เมื่อกี้ธามโทรศัพท์มาบอกว่าพนักงานที่ใช้ตอนรับแขกจากญี่ปุ่นน่าจะไม่พอครับเพราะสาขา2กับ3ก็มีทัวร์ของแขกเข้าพักดึงให้มาช่วยไม่ได้” ใต้ฝุ่นลูกน้องคนสนิทแจ้งเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนร่วมงานอีกคนก็รีบเข้ามาแจ้งเจ้านายเพราะการต้อนรับครั้งนี้มันสำคัญมาก เขาไม่สามารถตัดสินใจเองได้
“งั้นก็โยกย้ายคนจากสาขาต่างจังหวัดมาสิ”
เสียงทุ้มของคนมีอำนาจที่สูงสุดของคลับหรูแห่งนี้พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ คีย์แกน ชายวัย 32 ปีที่ไต่เต้าจากศูนย์ขึ้นมาอยู่บนจุดสูงสุดตอนนี้ตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย
“ผมเกรงว่าจะไม่ทันครับบอสเพราะถ้าดึงจากต่างจังหวัดแล้วไม่ได้คัดเองกลัวว่าจะเอาพวกที่ทำให้แขกหงุดหงิดมาแล้วทำให้เสียเรื่องครับ”
“ถ้าอย่างนั้นมึงก็ให้ฝ่ายบุคคลไปเลือกจากพนักงานพาร์ททามมา ถ้าเข้าใจภาษาญี่ปุ่นดึงมาแล้วจ่ายค่าแรงสองเท่า แต่ถ้าพูดได้แค่ภาษาอังกฤษคัดอีกที”
“ครับบอส”
“อ๋อ...อย่าลืมเอกสารสำคัญในการโอนหุ้นของคลับที่นักลงทุนชาวญี่ปุ่นจะเข้ามาลงทุนมาให้ฉันอ่านก่อน”
“ครับ”
“ใต้ฝุ่นมึงรู้ใช่ไหมว่างานนี้อย่าให้มีอะไรผิดพลาดเด็ดขาดเข้าใจไหม”
“เข้าใจบอส เดี๋ยวผมจะดูทุกอย่างให้ละเอียดเพื่อไม่ให้มีความผิดพลาด”
“ดี! เพราะถ้ามีอะไรพลาดขึ้นมามึงรู้ใช่ไหมว่าต้องเจอกับอะไร”
คีย์แกนละสายตาจากแฟ้มยอดขายแล้วมองหน้าของลูกน้องต่อให้ด้วยแววตากดดัน ก่อนจะโบกมือไล่อีกฝ่ายออกไป ใต้ฟุ่นโค้งเคารพให้เจ้านายก่อนจะออกจากห้องไปและทำตามหน้าที่ที่ตัวเองได้รับคำสั่งมา 'เฮ้อ~หรือกูควรหาเลขาสวย ๆ มาอยู่ใกล้ ๆ ดีกว่าเจอแต่หน้าผู้ชายแม่งหงุดหงิดชิบหาย'
- ผู้เขียน
