ประตูคอนโดหรูถูกเปิดออกในช่วงหัวค่ำ แสงไฟจากโถงทางเดินส่องเข้ามาในห้องนั่งเล่น นภาภัสนั่งอยู่บนโซฟาในชุดลำลองเรียบง่ายสีครีมอ่อน ผมยาวถูกรวบไว้ลวก ๆ ดวงตาเรียวยังคงจับจ้องจอทีวีที่เปิดทิ้งไว้ แต่สมาธิไม่ได้อยู่กับรายการใดเลย
ทันทีที่เสียงประตูดัง เธอเงยหน้าขึ้น เห็นบุญญานนท์ก้าวเข้ามาในชุดสูททำงานเช่นเคย เขาดูเหนื่อยล้าเล็กน้อย แต่แววตาคมยังเย็นนิ่งดังเดิม
“กลับมาแล้วเหรอคะ” น้ำเสียงของเธอเบาและสุภาพก่อนจะรีบลุกไปรับเสื้อสูทของเขามาถือไว้เสียเองจากนั้นก็ไปหาน้ำเย็นมาเสิร์ฟให้อย่างเอาใจ
“วันนี้เป็นยังไง อยู่แต่ห้องทั้งวันเบื่อรึเปล่า”
“ก็เบื่อเหมือนกันค่ะ ถ้ามีอะไรทำบ้างก็คงดี” เธอบอกยิ้ม ๆ
เขาเพียง “อืม” เบา ๆ ไม่ได้ต่อความ แต่แววตาที่กวาดมองเธอเหมือนกำลังคิดบางอย่าง
เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะเอนหลังพิงพนักโซฟา ขยับปากเอ่ยเสียงนิ่งแต่หนักแน่น
“อีกสองสัปดาห์ ผมจะพาคุณไปงานเลี้ยงหอ
