(“ครับท่าน มีอะไรหรือเปล่า”)
(“พัน”) บุญญานนท์เรียกเสียงเรียบ
(“เดี๋ยวคุยกับฟ้านะ เธอมีของที่อยากได้ ช่วยจัดการให้ด้วย”)
(“ได้ครับท่าน”)
บุญญานนท์ส่งโทรศัพท์ให้นภาภัสได้คุยต่อ เขาฟังรายชื่ออุปกรณ์ที่เธอต้องการอย่างสนใจเพราะเธอพูดชื่อของพวกนั้นออกมาอย่างคล่องแคล่วราวกับทำงานกับสิ่งเหล่านี้มาตลอด พอเธอคุยเสร็จก็กดวางสายแล้วส่งโทรศัพท์คืนให้กับเขาแล้วมองบุญญานนท์ด้วยดวงตากลมโตทอประกายซาบซึ้ง
“ขอบคุณนะคะ ที่เชื่อมั่นในตัวฟ้า”
เขาเพียงยกมุมปากเล็กน้อย รอยยิ้มที่น้อยคนนักจะได้เห็น
“อย่าทำให้ผมผิดหวังก็แล้วกัน”
“ค่ะ เดี๋ยวฟ้าจะลองร่างแบบให้คุณดูนะคะ”
“อืม ลองดู ไปที่ห้องทำงานผมสิ ในนั้นคงมีของที่คุณต้องใช้”
แล้วเขาก็เดินนำเธอออกไปที่ห้องทำงาน แล้วนำดินสอกับกระดาษมายื่นให้
หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว มือที่กำลังจับดินสอกับกระดาษร่างแบบสั่นเล็กน้อย แต่เธอรวบรวมสมาธิและเริ่มลงเส้
