ทั้งสองกอดกันอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่แค่กอดของพ่อลูกที่พลัดพราก แต่เป็นกอดที่ยืนยันว่าความรักของสายเลือดไม่อาจถูกทำลายได้
แพทย์เจ้าของไข้แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะเขาคือคนหนึ่งที่รู้แผนการนี้จากบุญญานัท เขาเห็นภาพตรงหน้าแล้วถึงกับซึ้งใจใน ความรักของพ่อลูก…ไม่ว่าใครก็ขัดขวางไม่ได้จริง ๆ
น้ำตาของอนุสรณ์เปื้อนลงบนเส้นผมลูกสาว เขายิ้มทั้งน้ำตา
“พ่อจะไม่ยอมให้ใครพรากเราออกจากกันอีก เอิร์นคือหัวใจของพ่อ…ตลอดไป”
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย บุญญานัทก็เพิ่งจะมีเวลาได้หยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมาดูเพราะรู้สึกว่ามันเงียบผิดปกติจากที่ควรจะมีสายโทรเข้าอยู่ตลอด จนกระทั่งเขาถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าโทรศัพท์มือถือของตัวเองแบตหมดไปตั้งแต่เมื่อคืน จึงไปขอยืมที่ชาร์ตมาจากเลขาฯ ของพี่ชาย รอเพียงไม่กี่อึดใจ หน้าจอก็สว่างวาบขึ้น พร้อมกับเสียงข้อความแจ้งเตือนดังติดกันรัว ๆ
มีคนพยายามโทรหาเขาเป็นร้อยครั้ง!
