หลังมื้อค่ำผ่านไปอย่างเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความหมาย ทั้งรอยยิ้มของคุณพ่อคุณแม่ ทั้งสายตาที่คอยสังเกตความสัมพันธ์ของพวกเขา ทำให้บรรยากาศอบอุ่นจนหัวใจของนภาภัสสั่นไหว เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าเธอกำลังนั่งอยู่ในฐานะ "แฟน" ของบุญญานนท์ แม้ลึก ๆ จะรู้ดีว่านี่คือข้อตกลงก็ตาม
“ค่ำแล้วนะ พวกหนูก็ค้างที่นี่เถอะไม่ต้องกลับหรอก เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยกลับนะจ๊ะ” บุญญิศาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แววตาทั้งเอ็นดูทั้งอบอุ่น “แม่ให้แม่บ้านจัดห้องไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวแม่หาชุดของยัยนุชมาให้หนูฟ้าใส่ไปก่อนนะจ๊ะ รูปร่างพวกหนูใกล้ ๆ กันน่าจะใส่ได้”
นภาภัสเบิกตากว้างเล็กน้อย หันไปมองบุญญานนท์อย่างไม่รู้จะตอบอย่างไร เขาเพียงยกมุมปากนิด ๆ สายตาคมทอดผ่านเธอราวกับบอกว่าหนีไม่พ้นหรอกคุณ
“ครับ คุณแม่ ผมก็คิดว่าจะค้างสักคืนเหมือนกันแต่ลืมไปว่าฟ้าเค้าไม่ได้มีเสื้อผ้าที่นี่ เอาไว้มาคราวหน้าค่อยหาเสื้อผ้ามาทิ้งไว้ที่นี่ห
