จนกระทั่งแสงอรุณแรกสาดลอดผ้าม่านเข้ามา เขาก็ลืมตาตื่นก่อนใคร เฝ้ามองใบหน้าเธอที่ยังคงหลับสนิทอย่างเงียบ ๆ หัวใจอบอุ่นจนแทบไม่อยากจะลุกจากเตียงไปไหน
แต่หน้าที่ ความรับผิดชอบ และศักดิ์ศรีของเขาไม่อนุญาตให้หนีจากโลกภายนอกได้นานนัก ชายหนุ่มกดจูบแผ่วเบาลงบนเส้นผมเธอ แล้วค่อย ๆ เลื่อนแขนออกจากร่างนุ่มก่อนลุกขึ้นยืนและออกจากห้องไปในยามเช้าตรู่
เมื่อนภาภัสลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกอบอุ่นที่เหลือเพียงฝัน เมื่อคืนเธอฝันว่าเขามานอนด้วยและกอดเธอทั้งคืน ทั้งที่ความจริงมีเพียงเธอที่นอนอยู่บนเตียงนี้
หญิงสาวรีบลุกจากที่นอนแล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้งใจว่าจะไปชงกาแฟดำให้กับเขา ทว่าเมื่อออกมาจากห้องนอนเธอก็เห็นว่ามีถ้วยกาแฟวางทิ้งไว้แต่ไร้เงาเจ้าของห้อง
เขาจงใจหลบหน้าเธออย่างนั้นหรือ?
นภาภัสเม้มริมฝีปากแน่น อยากจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วต่อสายไปถามเขาให้หายคาใจ แต่ก็กลัวจะทำให้เขาไม่พอใจสุดท้ายเธอก็
