“เป็นอะไรไปแก ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ”
“ฉันเกลียดไอ้ผู้กำกับนี่จริง ๆ คิดว่าตัวเองเจ๋งนักรึไง ถึงมาดูถูกคนอื่นเขาแบบนี้ คอยดูนะ ฉันจะเป็นดาราให้ได้เลย”
“เฮ้อ...เสียเวลาจริงๆเลยเนาะ” ทั้งคู่กอดคอกันกลับบ้าน ด้วยความผิดหวัง หากแล้วในอีกสัปดาห์ต่อมา พวกเธอกลับได้รับข่าวดีทั้งคู่ โดยได้รับโทรศัพท์จากบริษัทผลิตภาพยนตร์ให้ไปเซ็นต์สัญญาทำงาน
“เป็นไปได้ไงเนี่ย เรามีชื่อจริงๆ ด้วย” พิมาลาไล่อ่านชื่อนักแสดงตัวประกอบจำนวนสามสิบชีวิตที่ติดอยู่บนบอร์ด พร้อมกับผู้ที่ผ่านเข้ารอบมาด้วยกันทั้งสามสิบคน
“นั่นสิ เขาเขียนชื่อผิดรึเปล่าเนี่ย...บุษบงกช มีชื่อฉันจริง ๆ ด้วย และนี่ชื่อแกจริง ๆ พิมาลา...”
‘ไหนว่าคนอย่างฉัน ไม่มีวันเป็นนักแสดงได้ไงล่ะ’ พิมาลายังแค้นใจไม่หาย จากที่เห็นความหล่อของหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบห้า กลับตาลปัตรเห็นเป็นปิศาจร้ายที่น่ารังเกียจ
“นี่ค่ะผู้กำกับ บทแก้ร่างสิบเอ็ด คนเขียนบทเพิ่งส
