กำนันเผด็จยิ้มกริ่ม เมื่อนึกถึงหญิงสาวแสนสวยคนนั้น “เท่าไหร่ก็ไม่สำคัญหรอก เพราะข้าอยากจะได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นเมียจริง ๆ น่ะสิ”
“หืม...พ่อ!”
“โรส...เธอชื่อโรส...อ่อนหวานและน่ารักจริง ๆ”
“โรส” พลวัตรทวนชื่อนั้น ก่อนส่ายหน้าช้า ๆ
“ข้าหลงรักผู้หญิงคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วล่ะ เอ็งเตรียมตัวมีแม่เลี้ยงได้เลยว่ะไอ้ลูกชาย ข้าจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นของข้าคนเดียว ข้าจะเอาให้ได้”
พลวัตรมองบิดาอย่างระเหี่ยใจ...ยัยโรสนี่คงจะสวยมาก บิดาของเขาถึงกับกลับมาเพ้อหา อยากได้มาเลี้ยงดูเป็นเมีย ทั้ง ๆ ที่เจ้าหล่อนเป็นแค่โสเภณีในเล้าหรูก็เท่านั้น !!!
ณ...บ้านไม้ยกพื้นใต้ถุนสูง หลังเล็ก ๆ เก่า ๆ ในสวนกุหลาบที่กำลังออกดอกสะพรั่ง...
“หนูใช้หนี้ให้หมดแล้วนะ”
เธอบอกพ่อกับแม่ขณะนั่งกินข้าวเย็นด้วยกันบนเรือนชาน
“ลูกไปเอาเงินมาจากไหน”
“ทำงานสิแม่ งานหนู เงินดีจะตาย” ก็เธอทำงานจริง ๆ นี่น
