“คืนนี้ว่างมั้ย ไปซ้อมบทกันหน่อยดีมั้ย”
“ไม่ว่างค่ะ”
เขาทำหน้าผิดหวัง “หรืออว่าคุณไม่อยากได้บทนั้นแล้ว”
“ไม่อยากค่ะ” เธอยิ้มอย่างรู้ทัน “พอเถอะค่ะคุณยุทธ พิมรู้แล้วนะว่ามีคนไปแคสบทนี่ตั้งหลายคน”
“แต่ไม่มีใครสู้คุณได้สักคนเลยนะพิม”
“พิมควรจะภูมิใจใช่มั้ย”
“คุณเจ๋งที่สุดแล้ว” เขาล่ะอยากจะแตะเนื้อต้องตัวเจ้าหล่อนจริง ๆ หากไม่กลัวใครจะเห็นเข้า “คืนนี้เมียผมไปถ่ายละครต่างจังหวัด มะรืนถึงจะกลับ ผมว่า...”
“ไม่ดีกว่าค่ะ พิมไม่อยากเล่นหนังเรื่องนั้นแล้ว” เจ้าหล่อนยิ้มอย่างยั่วยวนใส่เขาอย่างจงใจจะให้เขาอารมณ์กระเจิง “พิมคิดว่าบทโสเภณีมันยากไปสำหรับพิมน่ะค่ะ คุณหาคนใหม่ที่เหมาะกว่านี้ดีกว่า”
แล้วเจ้าหล่อนก็เดินจากมา อย่างไม่รู้สึกเสียดายโอกาส เธอยังอยากเป็นดาราอยู่นะ แต่ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้งานใช่มั้ย?
“พิมจัดการเรื่องซื้อที่กับดาวน์รถกระบะให้แล้วนะ”
เธอโทรศัพท์หาบิดา ขณะนั
