ตอนเช้า...พิมาลาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมความเพลียในร่าง รู้สึกราวกับความฝันลามกเป็นเรื่องจริง รู้สึกเหมือนมีอะไรกับผู้ชายมาทั้งคืนอย่างนั้น
“พ่อโทรมาเหรอ...” เธอเห็นมิสคอลหลายสายจากบิดา แต่ไม่ได้โทรกลับในทันที กระทั่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วจึงโทรกลับไป “พิมยังไม่กลับบ้านตอนนี้หรอก...พิมได้งานแล้ว พ่อไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพิมโอนตังค์ให้นะ พาแม่ไปหาหมอด้วย...ก็...งานแรงงานนี่แหละพ่อ อย่าถามมากได้มั้ย รำคาญ”
พิมาลารีบกดปิดโทรศัพท์ อารมณ์ปนเปไปหมด ทั้งโมโหบิดาที่ถามซอกแซกและโมโหตัวเองที่เลือกเส้นทางสายโลกีย์แก้ปัญหาชีวิต
“เอาวะ มันไม่มีงานไหนที่เราจะสามารถหาเงินได้เยอะเท่านี้อีกแล้วนี่นา เฮ้อ” ไหนจะหนี้ ไหนจะแม่ป่วย ไหนจะเรื่องเรียน ไหนจะชีวิตความเป็นอยู่ของตัวเองในกรุงเทพฯอีกล่ะ
“ที่สำคัญ ไม่ต้องใช้วุฒิการศึกษาด้วย แค่สวยก็กอบโกยได้ไม่ยาก ขนาดดาราบางคนยังทำ แล้วทำไมฉันจะทำบ้างไม่ได้”
เมื่อคิดไ
