เช้าวันหนึ่ง
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของจันทร์เจ้าที่วิ่งไปอย่างรวดเร็วทั้งที่เพิ่งจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะอาการพะอืดพะอมที่มันปะทุขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวจึงทำให้เธอต้องรีบวิ่งออกไปแบบนั้น แต่ก็ไม่มีอะไรออกมาจากที่อาเจียน เพราะมันเพิ่งจะเช้าตรู่เธอยังไม่ทันได้กินอะไรเข้าไปเลย
“อืม...เป็นอะไรแต่เช้าเลยเนี่ย” เธอบ่นพึมพำก่อนจะเดินไปล้างหน้าล้างและลงไปด้านล่าง เธอนอนหลับต่อไม่ลงแล้ว ถึงจะยังมีเวลาให้เธอได้นั่งพักก็เถอะ แต่เธอก็ไม่อยากอยู่แบบนี้เลย มันอึดอัดจนเธออยากจะออกไปสูดอากาศตอนเช้าๆ ที่หลังบ้าน
“อ้าว ทำไมตื่นเช้าจัง” เพื่อนแม่บ้านของเธอนั้นเอ่ยถามขึ้น เมื่อได้เห็นจันทร์เจ้าเดินผ่านไปที่ครัว
“นอนไม่หลับน่ะ รู้สึกไม่ค่อยดีด้วย”
เธอตอบแค่นั้นแล้วก็เดินผ่านไปนั่งเล่นที่เก้าอี้หินอ่อนหลังบ้าน อากาศตอนเช้าๆ แบบนี้มันก็สดชื่นดีเหมือนกันนะ บรรยากาศต้นปีแบบนี้ด้วยมันดีจนบอกไม่ถูก
