วันต่อมา
8.12 am.
พรึบ
"เป็นยังไงบ้าง?"
ฉันมองพี่ติณณ์ที่ตอนนี้กำลังนอนตะแคงข้างเข้ามากอดฉันอยู่ ใบหน้าเขาที่ยังซุกอยู่บนอกของฉันทำให้ฉันไม่เห็นหน้าเขา แต่รู้แหละว่าเขาตื่นเพราะพอตื่นเขาก็มุดเข้ามากอดจนฉันตื่นตามอย่างที่เห็น
"ไม่เป็นไรเลย"
"เหรอ ไม่เศร้าใจใช่ไหม?"
"เศร้านิดหน่อย"
"แล้วจะไม่เป็นไรได้ไงล่ะเนี่ย อยากเล่าไหม?"
ฉันลูบหลังพี่ติณณ์ขณะที่มืออีกข้างก็ลูบหัวเขาอย่างปลอบประโลม เมื่อวานนี้หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จพี่ติณณ์ก็ยังไม่ได้เล่าอะไร ตอนนี้สิ่งที่ฉันรู้จึงมีแค่เจฟและตี๋กับพวกอยู่ในคุก ส่วนนาวีนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะอาการน้องฉันหนักกว่าเพื่อน ฉันกะว่าจะไปดูเขาหลังจากตื่นนี่แหละ
"เมื่อวานพี่ไปหาแม่มา"
"อือ เธอว่าไงบ้าง"
"เธอไม่ได้พูด มีแต่สามีเธอพูด...จริงๆพี่โล่งมากตอนรู้ว่าพวกเขาไม่ได้เล่นชู้กันอย่างที่คนอื่นพูด แต่ก็เครียดอีกครั้งตอนที่รู้ว่าจริงๆเขาพวกเขารู้แต่แ
