"พูดอะไรของเธอเนี่ยพิณ"
ทุกคนต่างเบิกตามองพิณนราหลังจากที่น้องพูดออกไปแบบนั้น ผมที่นั่งให้เธอกอดอยู่ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับลูบหลังเพื่อให้เธอตั้งสติ
"กลับบ้านก่อนไหมเมามากแล้วนะ"
"ไม่!"
"โถ่พิณ คงจะทำงานหนักนะเนี่ยคุณก็อย่าใช้น้องเราเยอะสิคะ"
พี่พายว่าพร้อมกับมองผมด้วยแววตาเว้าวอน แต่พิณนรากลับขยับใบหน้าออกจากไหล่ผมและยกมือโบกไปมาแทน
"พี่ติณณ์ไม่ได้ใช้งานหนูหนักค่ะ ตอนนี้หนูสบายมากๆแถมเขายังเลี้ยงหนูดีมากๆด้วย"
"หา..เลี้ยงเนี่ยนะอะไรเนี่ยพิณลุกออกมาจากตักคุณติณณ์เลยนะเขาเป็นเจ้านายนะพิณ"
พี่ป๋องจับแขนพิณอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมจับแขนพี่เขาไว้พร้อมกับส่ายหน้าไปมาบอกให้เขาหยุดแทน
"หนูไม่ลุก แล้วก็นะพี่ติณณ์เป็นของหนู! เขาเป็นแฟนหนู! ไม่ใช่เจ้านายซะหน่อย!"
"ห๊ะ!!?"
โอเค...ว่าแล้วว่ามันต้องจบแบบนี้ ผมถอนหายใจออกมาเบาๆหลังพิณนราตะโกนบอกพี่ๆเธอเสียงดังพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างไ
