5.45 pm.
"เลี้ยวซ้ายข้างหน้าก็ถึงแล้วค่ะ"
"ถึงแล้ว...สักทีนะ"
"ฮ่าๆ เหนื่อยแย่เลยนะคะ"
"ไม่หรอกน่า.."
ปากก็ว่าไม่แต่ตาคือจะหลับได้ทุกขณะเลยนะพี่ติณณ์น่ะ ฉันยิ้มออกมาอย่างขำๆหลังจากที่เรานั่งรถมาเกือบห้าชั่วโมงได้ ขนาดฉันแค่นั่งข้างคนขับเฉยๆยังรู้สึกเหนื่อยขนาดนี้แล้วพี่ติณณ์เป็นคนขับมาตลอดทางจะขนาดไหน
"แต่ทางเข้าบ้านค่อนข้างเปลี่ยวเลยนะ อยู่ลึกมาก"
"เพราะที่บ้านทำสวนด้วยเลยอยู่ลึกน่ะค่ะ แต่เข้าไปแล้วเหมือนอีกหมู่บ้านเลยนะ"
"เชื่อแล้วว่าอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่จริงๆ"
"ใช่ไหมล่ะ"
พี่ติณณ์พยักหน้าตอบฉันขณะที่ตอนนี้เรากำลังขับเข้าบริเวณบ้านของฉัน จริงๆบริเวณบ้านมันมีบ้านญาติรายล้อมอยู่ด้วย แต่อยู่ห่างกันมันเลยเหมือนจะเป็นอีกหมู่บ้านนึงเลยก็ว่าได้ เพราะที่บ้านฉันทำสวนและปลูกผลไม้ขายเลยต้องอาศัยอยู่กันแบบนี้น่ะนะ
แต่ก็อบอุ่นดีนะว่าไป
"ทางนั้นค่ะ บ้านหลังที่เปิดไฟไว้น่ะ"
"บ้านหลังใหญ
