(ติณณ์)
4.15 pm.
"ติณณ์"
"ครับพ่อ"
"มาพักเถอะ งานเบาลงแล้ว"
ผมพยักหน้าตอบพ่อของพิณนราก่อนจะเดินไปนั่งบนแคร่ไม้ไผ่ข้างๆเขา พอนั่งลงได้แป๊บเดียวพ่อก็ยื่นแก้วน้ำมาให้ผมดื่มทันที
"ขอบคุณครับ"
"เป็นไงบ้างเหนื่อยไหม"
"เหนื่อยครับ แต่พอได้พักเดี๋ยวมันก็หาย"
"ฮ่าๆ จริงสินะแล้วนี่ทำงานทำการอะไรล่ะ"
ผมวางแก้วน้ำลงหลังจากดื่มจนหมดก่อนจะหันมองพ่อที่กำลังมองผมอยู่
"ผมเป็นนักแข่งรถน่ะครับ แล้วก็เพิ่งเรียนจบหลังจากที่ดรอปของมหาลัยไว้"
"ดีดี พ่อเองก็มีลูกชายอยู่คนนึงได้ยินว่ารู้จักกันแล้วใช่ไหมกับเจ้านาวีน่ะ"
"ครับ ได้เจออยู่บ่อยๆ"
"อืม เด็กนั่นมันอาจจะเกเรไปบ้างแต่ก็ตามประสาของผู้ชาย มีพิณนรานี่แหละที่คอยดูแลน้องตอนที่พ่อกับแม่ลำบาก"
ผมมองสบตากับพ่อด้วยแววตานิ่งเรียบและตั้งใจฟังมากๆ เพราะตัวเองก็พอจะรู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไรหลังจากนี้
"ช่วงโรคระบาดที่ผ่านมาทำให้ผลผลิตของพ่อย่ำแย่มากๆ เพิ่งม
