หลายวันต่อมา
8.21 pm.
พรึบ
ฉันชะโงกหน้าไปดูพี่ติณณ์ที่กำลังตั้งใจอ่านหนังสืออยู่ด้วยความสงสัยขณะที่ในมือตัวเองตอนนี้กำลังถือถังไอศกรีมถังใหญ่รสนมฮอกไกโดตักกินไปด้วย
"พี่ติณณ์"
"ฮึ"
ฉันทำปากจู๋มองพี่ติณณ์ในตอนที่เขาขานรับแต่ไม่หันมามอง อะไรอ่ะเรียกตอนอ่านหนังสือแล้วตอบกันซะเย็นชาเลย ฉันเม้มปากและเดินผ่านเขาไปนั่งบนเตียงก่อนจะหยิบไอแพดตัวเองมาเปิดซีรี่ย์ที่ดูไว้ไม่ได้ตอบกลับอะไรเขาต่อ
พรึบ
"อะไรเรียกพี่แล้วไม่พูด?"
พี่ติณณ์ตามมานั่งอยู่ข้างๆฉันที่กำลังนอนคว่ำหน้าไปกับเตียงก่อนเขาจะบีบก้นจนฉันต้องหันมองอย่างไม่พอใจนัก
"ก็ดูพี่ตอบสิ"
"เอ้า เดี๋ยวสิพี่ก็ตอบรับหนูอยู่ไงคะ"
ฉันเม้มปากมองพี่ติณณ์ก่อนเขาจะโน้มลงมาหอมแก้มเบาๆพร้อมกับขยับนอนตะแคงก่ายขาบนตัวฉันด้วยรอยยิ้ม...ทั้งรอยยิ้มที่กำลังมองฉันผ่านแว่นกรองแสงด้วยความเอ็นดูมันทำเอาฉันหัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่
"งอนเหรอ?"
"ก็พี่ดูไม
