(ติณณ์)
4.23 pm.
"เครื่องเป็นไงบ้างคะคุณติณณ์?"
พรึบ
"ช่วงล่างมันสะบัด ตอนเร่งไม่ค่อยดีเท่าไหร่ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะผมไม่กล้าบิดหรืออะไร"
"เดี๋ยวจินตรวจสอบ และแก้ไขจุดที่บกพร่องให้ค่ะ"
"ครับ"
ผมถอดถุงมือพร้อมกับหมวกกันน็อกให้พี่สตาฟภายในทีมหลังขับรถดูสภาพร่างกาย และสภาพรถติดต่อกันนานนับชั่วโมงก่อนจะเดินเข้ามาในล็อกประจำตัวของตัวเอง แต่กลับต้องเลิกคิ้วมองคนที่กำลังนั่งหลับอยู่ทั้งๆที่เสียงในนี้มันดังสุดๆ
"นอนหลับได้นะ"
คงเพราะโดนผมแกล้งไม่ให้นอนเต็มอิ่มมาทั้งคืนเลยเกิดอาการแบบนี้สินะ ผมเดินไปหยิบผ้าเย็นมาเช็ดหน้าตัวเองพลางมองใบหน้าของพิณนรายามหลับใหลด้วยสายตานิ่งเรียบ เวลาหลับกับเวลาหิวยัยนี่ยังกับเด็กเลยแฮะ ผมยกยิ้มมุมปากมองพิณนราที่กำลังเงยหน้าอิงไปกับเสาพร้อมกับหายใจทางปากอย่างขำๆ ก่อนจะแกะผ้าเย็นอีกอันสบัดให้ผ้าใหญ่ขึ้นและวางปรกลงบนใบหน้าของพิณนราจนคนที่กำลังนอนหลับอยู่สะดุ้งตื่
