"คะ?"
ฉันขมวดคิ้วมองพี่ติณณ์ทันทีหลังเขาถามกลับมาแบบนั้น ไม่สินี่เขากำลังเข้าใจที่ฉันพยายามจะสื่อผิดไปหมดแล้ว
"ไม่นะ หนูยังอยากอยู่กับพี่แต่เราอยู่ด้วยกันตลอดไม่ได้พี่ก็รู้...ปีหน้าพี่ต้องไปแข่งระดับโลกและเขามีทีมที่ใหญ่กว่านี้ไว้ดูแลนักแข่งอยู่แล้วส่วนหนู...หนูยังอยากเรียนรู้ทางงานของหนูอีก"
"เธอจะทิ้งพี่ไปอีกคนสินะ เธอไม่รู้เหรอว่าเราต้องห่างกันนานแค่ไหนหลังจากที่พี่ไปแข่ง ระหว่างนั้นพี่จะทำไง...พี่ต้องมีเธอ!"
พี่ติณณ์มองฉันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัดจนฉันทำอะไรไม่ถูก แต่ตัวเองก็ตั้งใจแล้วและคิดไว้ว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแน่นอน
"แน่นอนค่ะ พี่ติณณ์มีพิณตลอดเวลาแน่นอนพิณก็จะอยู่เป็นกำลังใจพี่อยู่ตรงนี้ไง...แค่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไม่ได้แปลว่าเราไม่ได้รักกันนะคะ"
"แต่พี่ต้องมีเธอ ทำไมเธอไม่เข้าใจพี่...ระหว่างแข่งถ้าพี่ต้องห่างจากเธอพี่จะทนได้เหรอ แล้วเธอล
