(ติณณ์)
วันต่อมา
7.23 am.
ครืด..
เสียงประตูลิฟต์ที่เปิดออกทำให้ผมหลุดจากภวังค์ของตัวเองก่อนจะเดินถือถุงข้าวต้ม และหมูปิ้งที่แวะซื้อหลังจากออกไปวิ่งมาไว้ให้พิณนรากิน วันนี้ผมไม่ค่อยมีอารมณ์อยากทำอาหารเลยเลือกที่จะซื้อของอร่อยมาให้น้องกินแทน เผื่อน้องจะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง
"ตื่นยังนะ"
เมื่อคืนนี้ผมไม่ได้เข้าไปนอนกับน้อง แต่เลือกที่จะนอนโซฟาแทนเพราะดูแล้วน้องคงไม่พอใจมากแน่ถ้าผมยังเข้าไปนอนด้วยแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากทะเลาะกันไปแบบนั้น...เอาจริงๆผมไม่ได้อยากทะเลาะเลย ผมแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจะต้องอยากทำให้ตัวเองลำบากมากขึ้นทั้งๆที่อยู่กับผมก็สบายแล้ว
แกร๊ง
"พิณ.."
เตียงโล่งเลยว่ะ ผมขมวดคิ้วพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำที่ตอนนี้มีสภาพเหมือนมีคนใช้ไปแล้วเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปดูที่หน้ากระจกที่มีโพสอิทติดไว้อยู่
'พิณออกไปก่อนนะคะ'
"แม่ง..ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยวะ"
ผมก็ยอมจนไม่รู้จ
