สามเดือนต่อมา
- ประเทศกาตาร์ -
06.45 am.
"ว้าว สวยจัง"
ฉันว่าขึ้นด้วยความตื่นเต้นหลังเห็นวิวของเมืองจากเครื่องบินส่วนตัวที่กำลังขับพาทั้งทีมของพี่ติณณ์มาลงที่สนามบินโดฮาเมืองหลวงของประเทศกาตาร์ที่จัดการแข่งขันจักรยานยนต์ทางเรียบชิงแชมป์โลกเป็นที่แรก ที่นี่มีทั้งความสวยงามของสถาปัตยกรรม และสนามแข่งที่ใหญ่ได้มาตรฐานที่มีอาคารพิทเลนในสนามแข่งรถยาวที่สุด นั้นทำให้สนามแข่งที่นี่ถือว่าเป็นสนามแข่งที่ดีที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ ความรู้ทั้งหมดนี้พี่ติณณ์พูดให้ฟังระหว่างมาน่ะนะ
"พี่ติณณ์ดูสิที่นี่สวยมากๆเลย"
ฉันหันไปมองติณณ์ด้วยความตื่นเต้นขณะที่เขากำลังนั่งหน้านิ่งไม่ยินดียินร้ายอยู่ข้างๆ เพราะการที่มาแข่งครั้งแรกในสนามนี้มันเป็นเรื่องที่บ่งบอกว่าเวลาที่เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันมันน้อยลงทุกทีนั้นทำให้เขาดูหงอยลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ถึงอย่างนั้นพี่ติณณ์ก็ยิ้มตอบพร้อมกับเอียงหัวมาซบไหล่ฉันพร้อมกับ
