- สนามบิน -
12.22 pm.
"ไม่ต้องมามองหน้าพี่แบบนั้นเลย ไหนใครบอกว่าอยากกลับไปทำงาน"
"อึ่ก...หนูเอง"
ฉันตอบพี่ติณณ์เสียงเบาหวิวหลังจากเรากำลังอยู่ที่สนามบิน และวันนี้ก็เป็นวันที่เราสองคนจะต้องจากกันจริงๆแล้ว ซึ่งนั่นทำให้ฉันร้องไห้ออกมาอีกครั้งก่อนจะหันไปกอดพี่ติณณ์ที่กำลังยืนถือกระเป๋าให้อยู่ข้างๆ พี่ติณณ์กดจูบลงบนหัวของฉันก่อนจะลูบหลังอย่างปลอบประโลม
"พี่บอกแล้วใช่ไหมคะว่าอย่าร้อง"
"ฮึก...มันอดจะเศร้าไม่ได้ หนูขอโทษนะที่เลือกแบบนี้เองแล้วเสียใจเอง"
"พี่ก็เสียใจครับ ใครจะอยากไกลจากคนที่ตัวเองรักกัน"
ฉันเม้มปากมองพี่ติณณ์ขณะที่เขาก็กำลังใช้ทิชชูซับน้ำตาออกให้
"สั่งน้ำมูกออกมาด้วย"
"อือ เดี๋ยวทำเอง"
"ทำเลย"
พี่ติณณ์นะพี่ติณณ์ชอบทำเหมือนฉันเป็นเด็กไปได้ ฉันจับแขนเขาไว้พร้อมกับสั่งน้ำมูกใส่ทิชชูเต็มแรง ก่อนพี่ติณณ์จะเช็ดจมูกให้ดีๆอีกครั้ง และเดินเอาทิชชูไปทิ้งขยะก่อนจะกลั
