เวลาต่อมา
"โถ่ๆ กูนึกว่าจะไม่พาน้องออกมาดูบ้านดูเมืองเขาแล้ว!"
ผมเงยหน้ามองพี่ชินที่กำลังเดินเข้ามาหาเราที่โต๊ะก่อนพี่มันจะยิ้มให้อย่างกวนอารมณ์ แต่คำถามพี่มึงนี่ทำเอาแฟนผมหน้าแดงไปหมดแล้วนะ ผมหยิบทิชชูไปซับมุมปากให้น้องก่อนจะยักไหล่ใส่พี่ชินอย่างกวนๆ
"ไม่ต้องมาสงสัยกับเรื่องคนอื่นเขาหรอกน่า เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะเมื่อไหร่จะมีกับเขาสักที"
"โอ้โห ดอกนี้ได้แต่ถ้ามีแล้วเป็นบ้าเหมือนมึงกูขอบายก่อนดีกว่านะ"
ผมขมวดคิ้วมองพี่ชินทันทีหลังเขาตอบกลับมาแบบนั้น
"พิณรู้ไหมว่าเมื่อวานมันเป็นบ้าขนาดไหนหลังนึกได้ว่ามันเป็นวันครบรอบน่ะ"
"พี่เขาเป็นอะไรเหรอคะ?"
"มันประสาทขึ้นน่ะสิ ตอนแรกจะสั่งดอกไม้ไปให้แต่ที่ไทยมันสี่ทุ่มแล้วไง อีกอย่างตัวน้องก็มาอยู่นี่แล้วอีกพี่เกือบหาข้ออ้างเอาตัวรอดไม่ให้แผนแตกไม่ได้ มันบ้าจนคนขับรถกลัวอ่ะ"
"จริงอ่ะ พี่ติณณ์เป็นขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"
พิณนราหันมาถามผมด้วยรอยยิ้ม
