1 เดือนผ่านไป
ณ โรงอาหารคณะวิศวกรรมศาสตร์
เพื่อนทุกคนต่างจับจ้องไปที่เพื่อนสนิททั้งสอง ที่เดินมาด้วยกัน ยิ่งด้วยท่าทางในตอนนี้ที่ดูจะเป็นห่วงเป็นใยและดูแลกันมากกว่าปกติ ตลอดหนึ่งเดือนแล้วที่เป็นอยู่แบบนี้ ซึ่งวันนี้ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย ถ้าไม่รู้นี่คิดว่าเป็นแฟนกันดี ๆ นี่เอง
"เฮ้ย รู้นะว่ามึงสองคนสนิทกัน แต่ช่วงนี้สนิทกันเกินไปหรือเปล่าวะ มาพร้อมกันได้ยังไงทุกวัน" ณวัตรเป็นคนแรกที่อดไม่ได้ที่จะถาม
"เออ กูก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน" นรีกุลก็เอ่ยถามเพื่อนสนิททั้งสองเช่นกัน ยิ่งช่วงนี้มันทั้งคู่ดูไปไหนมาไหนด้วยกัน แทบจะตลอดเวลา เมื่อก่อนยังไม่ได้ตัวติดกันขนาดนี้ แต่ตอนนี้มีภูริชญาที่ไหน ก็ต้องมีภัทรวิชญ์ที่นั่น
"นั่นสิ แถมไม่ค่อยเห็นมึงไปเที่ยวด้วย" วัชระก็พูดขึ้นบ้าง
"ไอ้ห่า ก็ปกติไหม ช่วงนี้เจอนาบีบ่อยไง รถมันเสียด้วยก็เลยมาด้วยกัน"
"อือ พวกมึงจะสงสัยอะไรกันเนี่ย รถกูแค่เสียเอง แล้วนี่ก็ย
