คณพัทรสนทนากับคนปลายสายอีกเพียงสองสามคำ ก็กดวางสาย เมื่อพบว่าอัปสรสวรรค์มาหาตัวเองในห้องเก็บเอกสารเร็วกว่าที่คาดการณ์เอาไว้
“ฉัน... มาขัดจังหวะนายคุยกับแฟนหรือเปล่า” หล่อนแกล้งชิงคำถามเคืองๆ ออกไป
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ จากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองให้กับอัปสรสวรรค์
“ลองโทรกลับไปเบอร์ล่าสุดดูก็ได้นะครับ ถ้าคุณคิดว่าผมคุยกับผู้หญิงอยู่”
หล่อนย่นจมูกใส่
ใครจะทำแบบนั้นล่ะ เพราะขืนหล่อนทำแบบนั้น ก็เท่ากับว่าหล่อนหึงเขานั่นสิ
“ฉันก็แค่ถาม เพราะเกรงว่าจะมารบกวนนายเท่านั้นเอง”
คณพัทรหัวเราะเบาๆ หย่อนโทรศัพท์มือถือลงไปในกระเป๋ากางเกง และรั้งร่างอรชรของอัปสรสวรรค์เข้ามากอดแนบอก
“นี่ปล่อยฉันนะ” หล่อนดิ้นรนพอเป็นพิธี
ชายหนุ่มฝังปลายจมูกลงบนแก้มนวลหนักหน่วง และพึมพำ
“ผมมีเมียที่น่ารักอยู่ทั้งคนแล้ว จะไปมองใครได้อีกล่ะครับ”
“บ้า ใครเป็นเมียนายกัน”
“ก็คนที่ลงมาหาผมถึงห้องเก็บเอกสา
