ชายหนุ่มหัวเราะร่วน จูบแก้มนุ่มของคนที่กำลังขัดเขินแผ่วเบา
“แล้วหมายความว่ายังไงล่ะครับ หรืออยากลองที่ระเบียง...”
“บ้า...! ฉัน... ฉันแค่เกรงใจเจ้าของเพนเฮ้าต์นี่ต่างหากล่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ตอนนี้เจ้าของห้องไม่อยู่ และอีกนานเลยกว่าเขาจะกลับมา”
“นายหมายถึง...”
“เขาไปต่างประเทศครับ อีกเป็นเดือนกว่าจะกลับ ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลว่าใครจะเข้ามาเห็นตอนที่เรากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันหรอก เพราะไม่มีทางเป็นไปได้...”
“อุ๊ยยย นี่ปล่อยฉันลงนะ คราม...”
เขาหัวเราะร่วน อุ้มร่างอรชรของอัปสรสวรรค์เดินตรงเข้าไปในห้องนอนอย่างเร่งรีบ
“คราม... คุยกันก่อนสิ...”
พอเขาวางหล่อนลงบนเตียง อัปสรสวรรค์ก็พยายามจะถามในสิ่งที่สงสัย แต่เขาก็เอาปากร้อนๆ ปิดลงมาเสียก่อน
“อื้อ... อุ๊บบบ...”
แล้วหล่อนก็ถูกจูบเร่าร้อน ดูดดื่มของคณพัทรกลืนกินทุกความสงสัยในสมองจนหมดสิ้น ตอนนี้สิ่งเดียวที่หล่อนรู้สึกถึงได้ก็คือ สัม
