“เจ้านี่มิมีความอดทนเลยสักนิดนะเสิ่นอวี้ ไหนคุยนักหนาว่าอย่างไรก็จะรอ มิทำเรื่องเช่นนี้”
เสียงตำหนิดังขึ้นทันทีที่เดินออกมาพ้นประตู เสิ่นอวี้ก้มหน้ารับคำตำหนิที่อีกฝ่ายระดมมาอย่างต่อเนื่อง เขาเอ่ยเช่นนั้นจริงในตอนที่รับปากบิดาและฟานเสียน แต่ใครจะไปทานทนกับภาพของภรรยาตัวน้อยที่จงใจยั่วยวนได้ ในเมื่อนางอยู่ตรงหน้าแล้วเช่นนี้
“หลานผิดไปแล้วขอรับท่านอา ต่อไปจะควบคุมตนเองให้ได้ จะมิให้เกิดเรื่องเช่นนี้อีก”
“หึ! คิดหรือว่าข้าจะเชื่อเจ้า”
ฟานเสียนเอ่ยพร้อมกับมองอีกฝ่ายด้วยหางตา เขาเกรงว่าฟู่หรงจะเกาะติดเสิ่นอวี้จนทำให้เรื่องเสียซะมากกว่า ขนาดนี้ยังเอ่ยปากว่าจะเชื่อฟังสามีเลย
“อย่าให้องค์หญิงออกฤทธิ์ยามที่คนผู้นั้นมาถึง มิเช่นนั้นการเดินทางของเราคงมิเป็นเรื่องง่าย อีกอย่างเจ้ายังต้องรอฐานะที่เป็นทางการเสียก่อน มิเช่นนั้นจะลำบาก”
“หลานทราบแล้วขอรับ ต่อไปจะระวังให้มาก”
“รับปากแล้วทำให้ได้เสิ่
