ฮูหยินอุ่นเตียง

9.ข้าจะอ่อนโยน 18+

เสิ่นอวี้จ้องมองสตรีตรงหน้า ยามนี้นางตัวสั่นเทาไม่แม้แต่จะสบตาเขา มโนสำนึกจึงผุดขึ้นมาฉับพลัน เมื่อนึกถึงคำบอกเล่าของมารดาและคำตำหนิที่ตามมาด้วย อีกทั้งคำพูดของเฟยหยางที่เอ่ยบอกแกเขาก่อนนี้

“ฮูหยิน อย่ากลัวพี่เลยนะ พี่จะมิทำเช่นคืนนั้นอีก”

ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตากับอีกฝ่าย ทำให้นางได้เห็นแววตาสื่อคำพูดของสามีได้ชัดเจน ทำเอาใจดวงน้อยเต้นรัว มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้าคนโตกว่า หวังเพียงให้เขาอ่อนโยนกับนางบ้าง โดยมิรู้ว่าการกระทำนั้นทำให้ใจแกร่งอ่อนยวบลง เสิ่นอวี้กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

เมื่อเห็นสิ่งที่คนตัวเล็กทำในเวลาต่อมา นางปลดเชือกที่หัวไหล่ลง เผยให้เห็นผิวขาวเนียนราวไข่มุก และเนินเขาอวบอิ่มซึ่งยามนี้มีเเพียงผ้าผืนบางพันรอบเอาไว้เท้านั้น

นางค่อยๆ ปลดมันออกจนเผยให้เห็นความใหญ่โตเกินวัย และเม็ดทับทิมสีสดที่ถูกประดับตบแต่งเอาไว้น่าลิ้มชิมรสเสียเหลือเกิน จิวซูยื่นมือไปกุมมือสามีวางลงบนเนินอกของตน หากแต่มิกล้าสบตาอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

“ข้าเป็นคนของท่านพี่แล้ว ได้โปรดเมตตาอย่าทำร้ายข้าได้หรือไม่เจ้าคะ”

ปากอิ่มเอ่ยด้วยเสียงสั่นเทาจนเสิ่นอวี้ชะงักไป เขาขบกรามแน่นแต่ก็คลายออกก่อนจะยิ้มออกมาแล้วเอ่ย

“เช่นนั้นข้าสั่งสิ่งใดก็จงเชื่อฟังเข้าใจหรือไม่ฮูหยิน อย่ากังวลจากนี้ข้าจะอ่อนโยน แล้วเจ้าจะชอบมันจนต้องร้องขอจากข้าทุกวันเชียวล่ะ”

เขาเอ่ยเพียงเท่านั้นก็ขยับเข้าหาร่างเล็ก มือใหญ่ก็ยังคงกอบกุมเนินเนื้อมิปล่อย บางคราเขาก็บีบบี้เม็ดทับทิมไปด้วย แต่สายตานั้นยังคงจ้องมองใบหน้าหวาน ซึ่งยามนี้มันน่ามองเหลือเกินสำหรับเขา

จิวซูหลับตาพริ้มยามที่อีกฝ่ายขย้ำเนินเนื้อ บางคราก็กัดปากเอาไว้ ทำให้ผู้กระทำนั้นยิ้มออกมาอย่างชอบใจ เสิ่นอวี้ดันร่างเล็กให้นอนราบลงบนเตียง ก่อนที่เขาจะแนบตัวทาบทับเพื่อก้มลงดูดกินเม็ดทับทิม ซึ่งยามนี้มันตั้งเด่นล่อตาเขาเหลือเกิน ลิ้นสากเลียวนก่อนจะขบเม้มอย่างมั่นเขี้ยว แต่เขาก็มิคิดจะทำให้นางเจ็บตัวเหมือนคราก่อน

วันนี้เขาจะทำให้นางติดใจจนไปไหนมิได้ และอยู่เป็นทาสอุ่นเตียงให้เขาเช่นนี้จนกว่าจะเบื่อ แต่ก็คงอีกนานหากนางทำตัวน่ารักเช่นนี้ต่อไป เขาละเลงลิ้นบนเม็ดสีแดงสดอย่างเมามััน เสียงครางหวานก็ดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับร่างกายที่บิดเร้าไปมา

มันยิ่งเป็นการกระตุ้นให้เสิ่นอวี้เกิดกำหนัดขึ้นมาอีก ตั้งแต่ร่วมหลับนอนกับจิวซูในวันนั้น เขาก็มิเคยเรียกหาสตรีอีกเลย มิรู้ว่าอิ่มหรือมิต้องการกันแน่ แต่พอนึกถึงคนใต้ร่างก็พาให้ปวดหนึบทุกที

ใบหน้าหล่อผละออกจากเนินอก หักเหขึ้นไปตามซอกคอหอมกรุ่นซึ่งเป็นกลิ่นที่เขาชอบมันเหลือเกิน เสิ่นอวี้ขบเม้มเบาๆ เพื่อเพิ่มความต้องการให้ฮูหยินตัวน้อย

“ทะ ท่านพี่ อ่ะ! อ๊า!”

“ฮูหยินเสียงของเจ้าทำด้านล่างปวดหมดแล้ว”

เสิ่นอวี้เอ่ยเสียงกระเส่า จ้องมองใบหน้างามซึ่งยามนี้ดวงตานั้นหยาดเยิ้มเป็นที่ถูกใจเหลือเกิน เขาดึงมือเล็กลงมาสัมผัสมังกรตัวใหญ่ ซึ่งยามนี้มันตื่นเต็มที่และพร้อมจะออกรบกับร่องถ้ำของฮูหยินตัวน้อยแล้ว

ความตื่นตระหนกของจิวซูทำให้นางชักมือกลับในทันที เสิ่นอวี้มองอย่างเอ็นดู ก่อนจะยืดตัวตรงแล้วเริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนจนหมดมิเหลือแม้เพียงชิ้น

นัยน์ตาสวยเบิกกว้างมองภาพตรงหน้าก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดตาตนเอาไว้เสียอย่างนั้น แม้ก่อนนี้จะเคยร่วมหลับนอนก่อนแล้ว แต่เพราะเสิ่นอวี้เอาแต่จับนางกระแทกตามใจ

จึงมิมีโอกาสได้เห็นลอนท้องและกล้ามเนื้อแน่นๆ นี้ของสามี เพราะสุดท้ายนางก็สลบคาท่อนลำที่อีกฝ่ายยังคงกระแทกใส่จนดึกดื่นในยามนั้น

เมื่อเห็นคนตัวเล็กมีทีท่าเช่นนั้น เสิ่นอวี้ก็ยิ่งอยากแกล้ง เขาเอื้อมมาปลดช่วงล่างของคนน้องออก แต่ก็ถูกมือเล็กตะปมเอาไว้ด้วยอาการตกใจ

“จิวซูอย่าดื้อกับพี่” เพียงแค่เสียงทุ้มดังมาเท่านั้น มือเล็กก็ผละออกแล้วหาที่วางใหม่ ซึ่งมันก็มิพ้นผ้าปูเตียงที่ยามนี้นางกำมันไว้แน่น เพราะเกิดกระดากอายขึ้นมาเมื่อเห็นสามีจ้องมองส่วนนั้นของตนราวกับมิเคยเห็น

มันเป็นเช่นที่จิวซูคิด คราก่อนเสิ่นอวี้ไม่แม้แต่จะสังเกตุเรือนร่างนี้เลยสักนิด เพราะสิ่งที่เขาใส่ใจก็แค่ระบายเท่านั้น แต่ยามนี้มันต่างกัน เขามิอยากให้นางตื่นกลัวเช่นคราวก่อน มิเช่นนั้นคงถูกบิดามารดาตำหนิอีกเป็นแน่

“มิคิดว่าฮูหยินข้าจะงามถึงเพียงนี้”

เขาเอ่ยออกมาอย่างที่ใจคิด มิได้เปล่งวาจาเพื่อให้อีกฝ่ายตายใจเช่นทุกครั้ง มันคือสิ่งที่เสิ่นอวี้มองเห็นและบอกกล่าวความจริงที่อยู่ในใจ และมันมิเพียงเท่านั้นสิ่งที่เขาทำต่อมาทำเอาใจดวงน้อยเต้นรัว

บุรุษรูปงามผู้ที่มิเคยปรนเปรอให้สตรีใด ยามนี้กลับกำลังซุกหน้าลงที่หว่างขาฮูหยินอุ่นเตียงของเขา กลิ่นน้ำรักอ่อนๆ ลอยมาเตะจมูกเรียว จนใต้เท้าหนุ่มอดมิได้ที่จะสอดแทรกลิ้นสากลงไปตรวจตรา ดูปากถ้ำซึ่งไร้ผงหญ้าปกคลุม มันงดงามจนเขามิอาจผละออกไปได้

“อื้อ! ท่านพี่มันสกปรกนะเจ้าคะ อ่ะ!”

“น้องหญิงอย่าดื้อมิได้ยินหรือ”

เขาเงยหน้าขึ้นมาตำหนิเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงใช้ลิ้นสากเลียวนราวกับมันคือขนมหวานที่เขาชอบกิน จมูกก็สูดดมอย่างกับตนอยู่ในสวนบุปผาเสียอย่างนั้น ยามนี้สิ่งที่เขามิเคยทำกับผู้ใดมันกำลังเกิดขึ้นกับคนใต้ร่าง

โดยที่เสิ่นอวี้เองก็มิอาจควบคุมร่างกายและจิตใจตนได้ เขาสอดแทรกลิ้นดุนดันเข้าออกอย่างเมามัน สองมือก็เกาะเกี่ยวขาเรียวสวยเอาไว้ ราวกับกลัวว่ามันจะหนีหายไป มิต่างจากคนตัวเล็กที่ใช้มือขยำกลุ่มผมของคนพี่เอาไว้จนยุ่งเหยิง บางครานางก็กระดกสะโพกกลมเด้งใส่อย่างลืมตัว

ยิ่งลิ้นสากดุนเข้าลึกก้นกลมก็ยิ่งขยับ พร้อมกับบิดเร้าร่างกายอย่างทรมาน ซึ่งนั้นยิ่งทำให้ผู้ที่ปรนเปรอนางอยู่ชอบใจ มิต่างจากเขาในตอนนี้ที่หลงอยู่ในร่องถ้ำของฮูหยินตัวน้อย จนมิอาจผละออกได้

“อื้อ! ท่านพี่ อ๊า! น้องจะแตกแล้วเจ้าค่ะ”

เสิ่นอวี้รัวลิ้นเร็วขึ้นเพื่อส่งคนน้องให้ถึงจุดหมาย เเพราะเขาเองก็อยากกดท่อนลำลงในกลีบดอกไม่สีแดงสดนี้แล้ว ยิ่งนึกภาพเขาก็ยิ่งปวดหนึบ ลิ้นสากจึงรัวเร็วขึ้น จนร่างเล็กเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานออกมา แต่สิ่งที่เขามิคิดว่าตนจะทำก็คือดูเลียกินทำจนสะอาดตา

นัยน์ตาคมจ้องคนตัวเล็กซึ่งยามนี้นางนอนหอบเหนื่อยจนเนินเขากระเพื่อมตามแแรง ดวงตาสวยหยาดเยิ้มมองสบกันพอดี ยิ้มหวานจึงถูกส่งออกมาอย่างที่รู้สึก ทำเอาเสิ่นอวี้อดที่จะยิ้มตามมิได้ แต่สิ่งที่เขามิคิดนี่สิมันยิ่งกว่าที่นางทำเมื่อครู่เสียอีก

จิวซูรั้งคอสามีลงมาประกบแนมริมฝีปาก ลิ้นอุ่นสอดเข้าควานหาความซาบซ่านภายในอย่างที่คนโตกว่าเคยกระทำ เพียงเท่านั้นยยังมิพอเมื่อจิวซูดันอกแกร่งให้นอนราบลงแทน แล้วขึ้นคร่อมอีกฝ่ายแทน ใจแกร่งของหินผา ยามนี้มันเต้นรัวจนแทบทะลักออกมา

มือเล็กเลื่อนลงไปหาท่อนลำใหญ่พร้อมรูดขึ้นลงสองสามครั้ง นางอยากให้คนตัวโตรักใคร่และมิมีใจเป็นอื่น แม้จะมิรู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร แต่ก็จะทำให้เรื่องบนเตียงเขาคิดถึงนางเป็นคนแรก มังกรตัวเขื่องถูกจับให้ถูไถบนปากถ้ำ ซึ่งการกระทำนี้มันยิ่งกระตุ้นกำหนัดตนเอง และมิต่างจากคนที่กำลังจะอดใจมิอยู่ จนเขาต้องปรามคนน้อง เพราะมิเฉ่นนั้นเขาอาจทนมิไหว

“จิวซูอย่าดื้อ เจ้าจะเจ็บตัวรู้หรือไม่”

“อื้อ! ท่านพี่เพียงแค่ถูกันน้องก็ อ่ะ เจ็บ!”

เสิ่นอวี้จับเอวเล็กตรึงไว้แล้วเด้งเอวสอบสวนขึ้น จนท่อนลำถูกดันเข้าไปเกือบครึ่ง แต่เพราะความคับแน่นของสตรีตัวน้อยจึงทำให้มันยังคงติดอยู่ แต่สิ่งที่เสิ่นอวี้มิอาจคาดเดาได้กับการกระทำของฮูหยินในวันนี้ก็คือ นางกดร่องถ้ำลงกลืนกินแก่นกายเขาจนมิด

“อื้อ! ท่านพี่น้องอึดอัด”

“ก้มลงมาฮูหยิน พี่จะทำให้เจ้ารู้สึกดี อ๊า! อย่าดูด”

สิ้นเสียงคำของสามีจิวซูก็ปฎิบัติตามอย่างว่าง่าย ใบหน้าหวานยามนี้นัยน์ตาหยาดเยิ้มจนเสิ่นอวี้แทบคลั่ง เขาอยากสวนเอวใส่เสียเดี๋ยวนี้เสียเหลือเกิน แต่คนทำเอาคนตัวเล็กเจ็บอีกแน่ ยามนี้มิรู้ว่าไยเขาถึงห่วงนางนัก

จะทำสิ่งใดก็ตื่นกลัวไปหมด เมื่อครู่ที่เขาอดใจมิได้จนเด้งเอวสวนขึ้นไป มันรู้สึกดีมาก แต่พอเห็นสีหน้าของคนน้องเหยเกเขาก็อดสงสารมิได้ จึงหยุดการกระทำในทันที แต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็กดให้กลีบดอกไม้กลืนกินท่อนลำเสียอย่างนั้น เขาก็ยิ่งถูกใจความไร้เดียงสาของฮูหยินเข้าไปอีก

เสิ่นรั้งจิวซูเขามาจูบแลกลิ้นกันอีกครั้ง เพื่อให้นางได้ผ่อนคลายมิรัดแก่นกายเขาแน่นจนอึดอัดเช่นนี้ ร่างขาวเนียนสะโพกกลมกลึงยามนี้มันเริ่มมีการขยับเขยื้อนขึ้นลง พร้อมกับเอวสอบที่เด้งสวนขึ้นมาเป็นระยะ เพียงเท่านั้นจิวซูก็ต้องรีบผละลิ้นออกจากปากหนา เพื่อสูดเอาอากาศ

“อื้อ! ท่านพี่เจ้าคะ อ๊า!”

“อยากได้อะไรฮึคนดี อ๊า! จิวซูร่องเจ้าดูดมังกรพี่ดีเหลือเกิน เช่นนี้แล้วพี่จะไปไหนได้ อ๊า!เสียวหัว”

เสียงกระเส่าดังขึ้นข้างหูของคนด้านบน ทำเอาขนบนตัวจิวซูลุกซู่ตั้งขึ้นเพราะอาการตื่นเต้น ทำเอาเสิ่นอดเอ็นดูมิได้ เขารั้งนางลงมาจูบแลกลิ้นอีกครั้ง มือหนึ่งจับท้ายทอย อีกข้างกดที่สะโพกกลมเพื่อที่จะได้เด้งเอวสวนเข้าร่องถ้ำได้แบบไม่ขาดจังหวะ

เสียงหยาบโลนดังแข่งกับเสียงครางซึ่งดังมาเรื่อยๆ เตียงกว้างยามนี้ยับไปตามแรงขยับของสองร่างที่บดเบียดเข้าหากัน จนแทบจะเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้ว ยามนี้เสิ่นอวี้มิอาจปฎิเสธได้เลยสักนิด ว่าเขามีความสุขมากมายเพียงใด เพราะมันมิสามารถเอ่ยออกมาได้เป็นคำพูด

เขาลุกขึ้นนั่งเพื่อให้คนน้องได้ทำงานบ้าง ซึ่งจังหวะนั้นจิวซูก็จับได้แล้ว นางจึงขยับก้นกลมบดเข้าหาท่อนลำ จนสามียกยิ้มอย่างพอใจ เขานั่งพิงหัวเตียงมองดูฮูหยินขยับกายร่อนเอวใส่โดยมิรู้สึกเหน็ดเหนื่อย

มันเป็นภาพที่ทำให้เขาลืมทุกอย่างได้จริงๆ ใบหน้าหวานแหงนขึ้น ซ้ำยังกัดปากเล็กน้อย มือเล็กก็บีบขยำเนินเนื้อของตน ราวกับตรงนี้มิมีผู้ใดอยู่ด้วยเช่นนั่นแหละ

เสิ่นอวี้ขบกรามแน่นกับภาพตรงหน้า เม็ดเหงื่อเล็กๆ ที่ผุดขึ้นมายิ่งทำให้ร่างอันเย้ายวนนี้น่ามอง

“จิวซู อ๊า! เจ้าเป็นของข้า เป็นของข้าผู้เดียว”

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นราวกับคนไร้สติ ซึ่งมันคงเป็นเช่นนั้น เพราะเสิ่นอวี้กำลังหลงอยู่ในวังวนที่เขาสร้างมันขึ้นมาเอง และเอวเล็กที่ร่อนอยู่ก็กระตุกเกร็งอีกครั้ง ก่อนร่างนั้นจะซบลงมายังอกแกร่ง พร้อมกับรอยยิ้มเอียงอายของฮูหยินตัวน้อย เพราะนางไปถึงสวรรค์สองคราแล้ว แต่เสิ่นอวี้ยังมิได้ปลดปล่อยเลย

“ขี้โกงหรือเรา เช่นนั้นพี่คงต้องเอามากกว่าเจ้าเสียแล้ว”