เวลาบ่ายโมงครึ่งโดยประมาณ ผู้ใหญ่ของทางฝ่ายพี่ไรเฟิลจึงได้มานั่งคุยกันกับทางผู้ใหญ่ฝ่ายผมบริเวณห้องนั่งเล่น โดยถือเป็นฤกษ์ดีในการคุยเพื่อสู่ขอผมให้กับลูกชายของท่าน ระหว่างนั้นแม่ของพี่ไรเฟิลก็ได้สอบถามเรื่องสินสอดทองหมั้นว่าทางแม่ของผมจะเรียกร้องเท่าไหร่ พวกท่านคุยกันไปมาอย่างสนุกสนานเข้าอกเข้าใจซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี ซึ่งพ่อแม่ของผมเองก็มีสีหน้าดีใจไม่แพ้กัน แต่ท่านทั้งสองทำได้แค่เพียงส่งยิ้มกันไปมา แล้วหันมาทางผมเหมือนกับว่าต้องการความคิดเห็นจาก ว่าผมจะตัดสินใจอย่างไร จะตกลงรับหมั้นไหม
เมื่อถึงช่วงนี้ผมจึงหันไปมองทางรูปของน้องดลที่วางอยู่บนโต๊ะข้างตู้โชว์ พร้อมทั้งคิดและทบทวนเรื่องราวต่างๆระหว่างเราสองคนที่มาจบลงแบบไม่ทันตั้งตัวเมื่อหลายเดือนก่อน ถึงความสัมพันธ์ในทางโลกของผมกับน้องดลจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่ความทรงจำดีๆผมยังคงเก็บไว้ในใจตลอดเวลา ไม่อาจจะลืมเลือนผู้ชายคนนั้นไปจากใจได้จริงๆ
