ผมมองบรรยากาศสองข้างทางระหว่างนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ที่กำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านด้วยความดีใจ กระทั่งรถแท็กซี่จวนจะถึงหน้าปากซอยบ้าน ผมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรบอกคนที่บ้าน ทันทีที่มีคนรับสายเสียงเจื้อยแจ้วของญาติที่ดังลอดผ่านสายโทรศัพท์ที่แสดงถึงความดีใจ ผมเองก็รู้สึกไม่ต่างกันจากที่ใบหน้าไร้คราบเหงื่อไคล กลับกลายมีหยดน้ำตาไหลเป็นทางอาบแก้มพร้อมกับยิ้มให้โทรศัพท์ด้วยหัวใจที่เบิกบานเต็มไปด้วยความสุข
สายตาเหลือบไปเห็นป้ายโฆษณาด้านหน้าปากซอยทางเข้าหมู่บ้าน ผมถึงกับอยากปล่อยโฮแบบเด็กๆ
"ลุงครับเลี้ยวซ้ายซอยด้านหน้าครับ" ผมบอกลุงขับแท็กซี่ด้วยความพยายามให้น้ำเสียงเป็นปกติที่สุด มันรู้สึกดีใจมากจริงๆ รถแท็กซี่เคลื่อนตัวมาจอดบริเวณหน้าบ้าน
"นิวตันลูกแม่!" เสียงร้องเรียกดังลั่น พร้อมประกวดร่างของแม่ผมวิ่งถลามาที่รถแท็กซี่ในขณะที่ผมกำลังเปิดประตูด้านหลังคนขับ
"แม่!" ผมสะอื้นไห้พร้อมกับก้มลงกราบแทบเท้า
