"พี่นั่งด้วยได้หรือเปล่า" เสียงทุ้มของคนที่สวมชุดปฏิบัติการหรือชุดช็อปสีกรมท่าเอ่ยดังมาจากหัวโต๊ะทำให้นาราที่นั่งอยู่กับข้าวฟ่างเป็นต้องหันไปมองตามเสียง
"พี่เพลิง...นั่งได้เลยค่ะ" นารายกยิ้มหวานตามประสาเธอ ก่อนที่จะขยับตัวเพื่อให้เพลิงได้นั่งลงด้านข้าง โดยที่มีสายตาของข้าวฟ่างคอยส่งยิ้มกรุ้มกริ่มมองทั้งสองคนอย่างชอบใจ
"พี่เพลิงมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ" นาราเอ่ยถาม
"อ๋อ พี่จอดรถตึกนี้น่ะ เห็นเรานั่งอยู่ก็เลยเข้ามาทักก่อน"
"จอดรถไกลกับคณะวิศวะมากเลยนะคะ" ข้าวฟ่างแกล้งหยอกถามร่างสูงที่พึ่งจะนั่ง
"หึ ครับ ที่จอดรถแถวนี้มันน่าจอดมากกว่า..." ดวงตาคมเอ่ยพร้อมกับเหลือบสายตาไปมองคนตัวเล็กที่นั่งด้านข้าง
"หื้อ...ที่จอดรถไม่เหมือนกันหรอกเหรอ หนูก็เห็นว่ามันเหมือนกันหมดนี่นา"
"เฮ้อ...นาราก็ยังเป็นนารา" ข้าวฟ่างพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ใส่เพื่อนตัวเล็กที่ไม่เคยตามทัน ต่างจากเพลิงที่เอาแต่ยิ้มเอ็นดูไม่หยุด
