พรึ่บ!
"ฮายค่าพี่ชาย ไปห้องน้ำสะนานเลยนะคะ" ทันทีที่ร่างสูงของคนที่พึ่งเสร็จธุระจากห้องน้ำนั่งลง ไม่วายที่น้องสาวตัวแสบที่นั่งอยู่ด้านข้างจะเอ่ยทักทายเสียงใสไปตามประสา ใบหน้าคมไม่สนใจเสียงนั้นเลยสักนิด เขาใช้ดวงตาคมกริบเหลือบไปมองคนที่นั่งตรงข้ามด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่ผสมไปด้วยความไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นคนตัวเล็กที่นี่
"หนูให้เพื่อนมานั่งด้วยได้ใช่ไหมคะ?" คานะเอ่ยถามกับเรย์
"..." ไร้ซึ่งการตอบใดๆ เรย์ยังคงจ้องมองนาราอย่างไม่ละสายตา
"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าพี่เรย์ไม่โอเค งั้นพวกเราไปเปิดโต๊ะใหม่กัน" เรียวปากสวยพูดพร้อมกับหยัดตัวยืนขึ้น หมุนตัวหมายจะเดินไปดึงเพื่อนอีกสองคนให้ไปนั่งอีกโต๊ะ
"ไม่ต้อง อยากนั่งก็นั่ง" มือหนาดึงมือน้องสาวไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบจนคานะยกยิ้มแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม
"ขอบคุณค่ะ พี่ชายหนูนี่...ใจดีจัง"
"อายุถึงแล้วเหรอ ถึงกล้ามาที่แบบนี้" เรย์หันไปเอ่ยกับน้องสาว ทว่
