"ขอบคุณค่ะ ขับรถกลับบ้านดีๆ นะคะ อย่าขับซิ่งมาก"
"เป็นห่วงพี่เหรอ?"
"ก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้ว เดี๋ยวหนูไม่มีราชรถมารับมาส่งทุกวันแบบนี้สิคะ"
"หึ พี่เต็มใจเป็นราชรถมารับมาส่งเราทั้งชีวิตเลยนะ" เรียวปากหนาหยอดคำหวานผ่านหมวกกันน็อกที่สวมใส่ ก่อนที่จะส่งสายตาหวานซึ้งให้คนตัวเล็กที่เขาเต็มใจมาส่งอยู่หน้าหอเป็นประจำช่วงหลายวันที่ผ่านมา แม้ว่านาราจะปฏิเสธอยู่ตลอดก็ตาม แต่เขาก็ไม่ลดละความพยายามตื้อสุดพลังจะมาส่งเธอให้ได้
"ฮ่าๆ หยอดคำหวานได้ทุกวันเลยนะคะ หนูไม่หลงกลพี่หรอกคะ" ใบหน้าสวยส่ายหัวเบาๆ ก่อนที่จะยื่นหมวกกันน็อกคืนให้เจ้าของรถ
"ไม่สักนิดเลยเหรอ" เพลิงกระพริบตาปริบใส่อย่างต้องการอ้อน
"ไม่ค่ะ กลับบ้านได้แล้วค่ะ เดี๋ยวจะค่ำเอานะคะ"
"ครับ...พี่ไปแล้วนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ" มือหนาเลื่อนกระจกหมวกกันน็อกมาปิดไว้ ส่งสายตาหวานหยดย้อยเป็นครั้งสุดท้ายแล้วบิดออกไปด้วยความเร็วแสง นารามองตาม
