บทที่ 51 พายุลูกใหญ่

1763 คำ

"นารา..." "..." "นารา!" "ห หื้ออ...มีอะไรเหรอคานะ" เจ้าของใบหน้าสวยเงยหน้าออกจากโต๊ะเรียนที่กำลังนอนฟุบหลับอยู่ คานะจึงจำเป็นต้องเรียกอยู่หลายครั้ง แต่เมื่อไม่มีเสียงตอบรับเธอจึงต้องเสียงดังขึ้นกว่าเดิมจนร่างเล็กสะดุ้งตื่นในที่สุด "ไปอดนอนมาจากไหนเนี่ย อาจารย์สอนเสร็จแล้ว" มือบางจับคางเพื่อนดูไปมา ขณะที่อีกคนกลับมีดวงตากลมโตที่เริ่มจะคล้อยหลับลงอีกครั้งแล้ว "เพราะคานะนั้นแหละ เมื่อคืนเราแทบไม่ได้นอนเลย" นาราสะบัดใบหน้าเพื่อให้หายจากอาการง่วงซึม ศึกหนักจากเรย์ทั้งคืนทำให้เธอนอนได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง แล้วยังต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาเรียนให้ทันอีก สภาพตอนนี้เลยไม่ต่างไปจากศพเดินได้เลยสักนิด "เพราะฉัน? อ๋อ...อย่าบอกนะว่า..." "อือ ทั้งคืนเลย" "กรี๊ด...เพื่อนฉันเก่งมาก" คานะกรีดร้องออกมาเสียงดัง เขย่าตัวลูกศิษย์คนเก่งที่เธอเทรนมาอย่างดีแสดงความภูมิใจในตัวลูกศิษย์เป็นที่สุด "เก่งอะไรล่ะ ดูสภาพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม