เมื่อเครื่องบินลงจอดยังรันเวย์ของสนามบินสุวรรณภูมิ ความตื่นเต้นก็ยิ่งเท่าทบทวี ทันทีที่สองเท้าของเธอเหยียบลงบนพื้นของสนามบิน หัวใจเธอเต้นรัวแทบคลั่ง กับครั้งแรกที่ได้มาเยือนกรุงเทพฯ เมืองที่เต็มไปด้วยสีสัน ความทันสมัย และตึกสูงเสียดฟ้า
“โอ้โหววว สนามบินกว้างขนาดนี้เลยเหรอ” สายตาตื่นเต้นมองไปทั่ว ขณะเดินเรื่อยเปื่อยอยู่ในตัวอาคาร โดยลืมไปเลยว่าเธอต้องไปหาพี่ฝาแฝดตามนัดหมายที่หน้าห้องน้ำชั้นหนึ่ง กระทั่งเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น
“อยู่ไหนแล้วเนี่ย”
“กำลังจะไปจ๊ะพี่ รอแป๊บนะ” หลังจากวางโทรศัพท์ เธอเดินหลงอีกประมาณครึ่งชั่วโมง กว่าจะไปถึงจุดนัดพบได้
“ไปเถอะ” ขวัญเอยเดินนำขวัญมาไปยังลานจอดรถที่เธอจอดรถทิ้งไว้ โดยเลี่ยงที่จะจอดในบริเวณลานจอดรถของสายการบิน เพราะไม่อยากให้ใครเห็นขวัญมา แม้ขวัญมาจะแต่งตัวมิดชิดจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาเป็นอย่างไร แต่เธอก็อยากป้องกันไว้ก่อน
“โอววววว รถพี่เอยรึเน
