“แต่ผมมั่นใจ ระยะหลังมานี่ ที่รักอารมณ์แปรปรวนตลอด ไม่คิดเลยว่าเป็นเพราะ...คุณท้องนี่เอง” วินาทีนี้ ความสงสัยที่มีต่อภรรยาสุดที่รักหายไปจนหมดสิ้น โฮโมนส์ของหญิงตั้งครรภ์นี่มันร้ายกาจเสียจริง ทำเขาซวนเซไปตั้งสองวัน“เรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้ว ผมโทรบอกคุณปู่ดีกว่า”
“อย่าเพิ่งสิคะ เอาไว้ให้แน่ใจก่อน”
“งั้นไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย”
“ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ” เธอผละตัวออกจากอ้อมกอดของเขาแล้วจับสองมือเขาไว้แน่น “ใจเย็นก่อนนะคะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว”
“คืนนี้ผมนอนไม่หลับแน่”
“พรุ่งนี้ออกกันไปตั้งแต่เช้าเลยดีมั้ยคะ”
“งั้นเราตรวจกับที่ตรวจการตั้งครรภ์อีกทีดีมั้ย ผมอยากเห็นไอ้สองขีดสามขีดนั่นด้วยตาตัวเอง”
“สงสัยเค้กหยดน้ำจะเป็นหมันจริงๆ”
“ใครบอกล่ะ ผมจะกินให้หมดเลย” เขาไม่พูดเปล่า หยิบจานใส่เค้กหยดน้ำขึ้นมาแล้วเอาเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ “หืม อร่อยนะเนี่ย อร่อยจนน้ำตาจะไหลเลย”
เธอยิ้มทั้งน้ำตา
