เจสันขับรถลีมูซีนมาถึงสนามบิน แต่เขาไม่ขับไปยังอาคารขาออก แต่เขากลับขับผ่านประตูรักษาความปลอดภัย และตรงไปยังพื้นยางมะตอยของลานจอดเครื่องบิน เธอมองเห็นเครื่องนั้น เธอจำได้ดี เครื่องนำพาเธอจากมิลาน มายังโรม ครั้งนั้นเธอมาที่นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่เต็มใจ อีกทั้งยังมีความเกลียดชังเขาอย่างมาก แต่ตอนนี้เธอรักเขาอย่างหมดหัวใจ โดยไม่มีเงื่อนไข
“คุณคิดอะไรอยู่ ธารา” เขาเอ่ยถามขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย
“ดาร์ซี่ พรุ่งนี้คุณไม่ทำงานเหรอ”
“ผมสั่งเลขาได้ และอีกอย่างงานของผมทำได้ทุกที่ ไม่เว้นแม้แต่บนเตียง” เขายิ้มกริ่ม เธอรับรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจากนี้ เธอจึงเลือกที่จะเงียบเสียดีกว่า
เจสันหยุดรถที่เชิงบันได ซึ่งทอดยาวขึ้นไปบนตัวเครื่อง และออกจากรถมาเปิดประตูให้ดาร์ซี่ ดาร์ซี่ลงจากรถก่อนแล้วปิดประตูลง เธอมองเขาที่กำลังปรึกษากันอยู่ชั่วครู่ แล้วเขาก็เปิดประตูให้เธอ จับมือเธอลงมา และก้าวเดินขึ้นบันไดทอดย
