ดาร์ซี่และธารานั่งเครื่องบิน มาได้ประมาณชั่วโมงสามสิบนาที เธอได้แต่หลับๆ ตื่นๆ เพราะเมื่อคืนเธอเองก็ไม่ค่อยได้นอน เพราะดาร์ซี่พาเธอร่วมกิจกรรมยามดึกเกือบรุ่งเช้า จนเธอง่วงนอนเผลอหลับบนเครื่อง ส่วนเขานั่งดูงานจากไอแพด
ธาราตื่นลืมตาขึ้นช้าๆ มองจากบนเครื่อง ตอนนี้นักบินประกาศว่า ได้ถึงเกาะลัมเปดูซาเป็นที่ดินแดนสุดปลายทางตอนใต้ของอิตาลีที่ตั้งอยู่ระหว่างมอลตาและตูนิเซียและถือเป็นส่วนหนึ่งของทวีปแอฟริกาในทางภูมิศาสตร์ เกาะลัมเปดูซาถือเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดของหมู่เกาะเปลาจิออน มีสภาพอากาศที่แห้งแล้งและได้รับน้ำจืดจากฝนเพียงอย่างเดียว ในช่วงฤดูร้อน
“คุณตื่นแล้วเหรอ” ดาร์ซี่เอ่ยถามเธอที่ทอดมองจากเครื่องบินลงไปข้างล่าง ดูน้ำทะเลสีครามสดใสเห็แล้วเธอรู้สึกตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก แล้วเธอจึงหันไปหาเขาที่นั่งคนล่ะฝั่ง จึงเอ่ยถามขึ้น
“ใกล้ถึงแล้วสิน่ะ”
“ใช่”
“ขอบคุณนะ ที่พามาเที่ยว”
“คุณอยากไปที่ไหน ผมจ
