LOVE DEEP #72
แกรก!
“โหห ไอ้เพื่อนเวร กูเป็นห่วงแทบตาย” คีย์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ “แล้วดูแม่ง นั่นมันเตียงคนไข้ เสือกขึ้นไปนอนทำไม”
“มันก็จะนอนกกเมียไง” หมอกเอ่ยเสียงนิ่งก่อนจะเดินไปสะกิดไนต์อย่างเบามือเพื่อไม่ให้โยเกิร์ตตื่นขึ้นมาด้วย
“อ้าว พวกมึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ไนต์ถามขึ้นอย่างงัวเงีย
“ลงมาคุยกับพวกกูเลยไอ้เพื่อนเวร” คีย์มองหน้าไนต์อย่างไม่พอใจ
“เออๆ ไปข้างนอก” ไนต์ชี้ไปที่ระเบียงก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวออก
ตึกตัก ตึกตัก
ครืดด
“ไอ้ไนต์ มึงนี่มันจริงๆ เลยนะ หายหัวไปไหนของมึง พวกกูเป็นห่วงจนจะบ้าอยู่แล้ว”
“โทษทีว่ะ โทรศัพท์พัง แล้วก็ยุ่งเรื่องไอ้เวรนั่นด้วย”
“แล้วเป็นไง เคลียร์ได้ปะ?” คินเอ่ยถามขึ้น
“อื้ม”
“เออ โล่งไป แก้วโทร. มาหากู กูเลยรีบมากันเนี่ย” คินบ่นเพื่อนรัก “ทีหลังติดต่อพวกกูบ้างก็ได้นะ ไอ้เวร”
“เออๆ กูขอโทษ” ไนต์ยิ้มขำออกมา
“เอาไงต่อทีนี้” คีย์ถามเพื่อนรั
