เมียบำเรอ ของมาเฟีย

10 กลัวผี

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็เดินไปหาชุดที่อยู่ในตู้มาสวมใส่ทันที ก่อนจะรีบเดินลงไปด้านล่าง หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบๆห้องโถงใหญ่เมื่อลงมาแล้วกลับไม่เห็นใครเลยอยู่เลย

"มองอะไร"เสียงเข้มเอ่ยถามด้วยเสียงที่เรียบนิ่งไร้ความรู้สึก เธอรีบหันซ้ายหันขวาเพื่อหาเจ้าของเสียงแต่ทว่ากลับไปเห็นใครเลย

"ผีหรอ..."สิ่งแรกที่เธอคิดได้คือสิ่งนี้ เธอเป็นคนที่กลัวผีมากๆยิ่งมีเสียงพูดแต่ไม่มีตัวตนแบบนี้เธอยิ่งคิดไปใหญ่

เสียงนั้นเงียบหายลงไปก่อนจะมีร่างของใครสักคนยืนแนบชิดที่ด้านหลังของเธอ ณ ตอนนั้นหญิงสาวทำอะไรไม่ถูกแล้วไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมอง ร่างบางตัวสั่นเทิ้มเหงื่อเม็ดเล็กๆเริ่มผุดออกมาตามใบหน้าสวยไหลลงไปตามขมับทั้งสองข้าง

"ยะ...อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉะ.....ฉันกลัวแล้ว ฉันไม่ได้คิดที่จะมาทำอะไรไม่ดีเลยนะ ฉันถูกคนใจร้ายจับมา ฮื้อๆๆฉันกลัวแล้ว"หญิงสาวยกมือไหว้ท่วมหัวพร้อมกับพูดพร่ำจนจับใจความที่พูดไม่ได้

"เป็นอะไรของเธอ"เจ้าของร่างนั้นส่งเสียงพูดขึ้นมาทำให้หญิงสาวรู้ได้ทันทีว่าคือใคร เธอผันตัวกลับมาหาชายหนุ่มอย่างช้าๆ

"คุณ!! จะมาก็ไม่ให้ซุ่มให้เสียง นึกว่าผี"หญิงสาวเอ่ยประโยคสุดท้ายออกมาเบาๆก่อนจะทำบึ้งตึงใส่คนตรงหน้าแต่ทว่าคนตรงหน้ากลับยืนนิ่งสีหน้าของเขาราบเรียบไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆ

จ๊อกกก โครกก !! เสียงคำรามที่ดังขึ้นมาจากท้องแนบราบของหญิงสาว เธอรีบยกมือขึ้นกุมที่ท้องของตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบแววตาที่เรียบนิ่งคู่นั้น

"หิว?"คำถามสั้นๆที่แปลตรงกับความหมาย เธอพยักหน้าให้ร่างสูงเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆให้

"ครัวอยู่ทางนั้น ทำกินเอง"

"...."คำพูดของมาเฟียหนุ่มทำเอาเธอถึงกับค้างกลางอากาศทันที บ้านใหญ่ขนาดนี้ไม่มีแม่บ้านจริงๆหรอ ไม่ใช่ว่าเธอทำอะไรกินไม่เป็นแต่เธอหมายถึงถ้าเค้าหิวขึ้นมาเค้าจะทำไงล่ะที่บ้านไม่มีแม่บ้านเช่นนี้ แต่คนรวยอย่างเค้าแค่ซื้อกินก็จบแล้วล่ะ

"...."เธอมองหน้ามาเฟียหนุ่มนิ่งๆก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่ห้องครัวที่ชายหนุ่มบอกก่อนจะเริ่มทำอะไรง่ายๆไม่ยุ่งยากเพราะเธอหิวมากตอนนี้