.
หลายวันผ่านไป
ตอนนี้อาการของหญิงสาวนั้นดีขึ้นมากเรื่อยๆแล้วแต่เธอยังเดินไม่ได้ ส่วนชายหนุ่มคอยดูแลเธออยู่ไม่ห่าง พ่อของเธอได้รู้เรื่องนี้แล้วและก็มาเยี่ยมเธออยู่บ่อยๆแต่ไม่ยอมให้เธอกลับไปอยู่ด้วยพอเธอถามถึงเหตุผลพ่อเธอก็จะเลี่ยงที่จะตอบตลอด
"กินข้าวหน่อยสิ....เธอกินไปนิดเดียวเองนะอิ่มเหรอ"
"ฉันอิ่มแล้ว...ฉันจะกลับขึ้นห้อง"
"เดี๋ยวฉันไปส่ง"ชายหนุ่มพูดจบแล้วก็ลุกขึ้นยืนทันทีก่อนจะเดินมาหาหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา
"ไม่ต้องฉันไปของฉันเองได้"
"อย่าดื้อเลยน่า....เดินไม่ได้จะขึ้นบันไดไปได้ยังไงกันดื้อมากๆฉันจะจับเธอกระแทกทั้งๆที่ยังเดินไม่ได้นี่แหละ"
"โรคจิต"หญิงสาวพูดกับตัวเองเบาๆ
ชายหนุ่มไม่ได้สนใจในคำพูดของหญิงสาวเขาช้อนร่างบางขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนจะพาก้าวเดินขึ้นบันไดไป เขาวางหญิงสาวลงกับเตียงใหญ่เบาๆก่อนจะนั่งคุกเข่าลงอยู่ตรงหน้าเธอ
"เอาอะไรอีกไหมฉันจะไปเอาให้"
"ไม่...ฉันยั
