หลายวันต่อมา
ตอนนี้หญิงสาวกลับมาอยู่ที่บ้านเรียบร้อยแล้วเธอได้ตังชื่อลูกชายของเธอว่า ลูกโซ่ เพราะเด็กคนนี้คือโซ่ที่คล้องใจของทั้งสองเอาไว้ ชายหนุ่มคอยดูแลเธอตลอดเวลา หญิงสาวแทบจะไม่ได้แตะต้องทำอะไรเลยสักนิดเพราะเขาจะเป็นคนทำให้ทุกอย่าง เขาอยากจะชดเชยที่เขาได้ทิ้งให้เธออุ้มท้องอยู่คนเดียว ลูกโซ่เลี้ยงง่ายมากร้องไห้นับครั้งได้ พอกินอิ่มก็นอนหลับปุ๋ยไม่ร้องงอแง ชายหนุ่มเลยสบายหน่อยเพราะเขาต้องทำงานที่ลูกน้องเอามาให้ด้วย
"เหนื่อยไหมคุณ....พักบ้างก็ได้นะ..จะไม่สบายเอา"
"ไม่เป็นไร..ฉันไหว"
"ตอนนี้ฉันก็ไม่เจ็บแผลแล้ว..คุณไม่ต้องคอยแวะเวียนมาดูหรอก...ไปพักเถอะร่างกายจะไม่ไหวเอา"
"เป็นห่วงฉันเหรอ?"
"คุณนี่ก็ถามแปลกๆนะ...ไม่ให้ฉันห่วงคุณจะให้ฉันห่วงใคร ....คนข้างบ้านเหรอ?"
"กวน...แล้วนะเมีย...เดี๋ยวจะจับกระแทกให้จมเตียงเลยคอยดู"
"จมไม่กลัว...กลัวไม่จม?"
"ท้าทายนักนะ....จะโดนดีด้วย"ชายหนุ่มช
