ลิลิน....
ฉันนับหนึ่งร้อยในใจเมื่อต้องแสดงออกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับภาพตรงหน้า ยัยเด็กหน้ามึนที่เอาแต่เรียกพี่ลีโอคะพี่ลีโอขา มันต้องมีแค่ฉันหรือเปล่าที่จะเรียกแบบนั้นได้ไม่ใช่ยัยเด็กนี่ ฉันไม่อนากคิดหมากหรือว่าอะไรแต่ฉันไม่ชอบไม่พอใจไม่โอเคแต่ต้องทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร
"พี่ลีโอเดือนหน้าวันเกิดพรีมพี่ลีโอไปให้ได้นะ"
"พี่ดูก่อนนะช่วงนี้พี่งานยุ่ง"
"ไม่เอาไม่ยอมพี่ต้องไปเพราะพี่ไม่ได้ไปมาสามปีแล้ว"
"แต่พี่ก็ให้ไอ้จากัวร์ไปแทนแล้วไง"
"โว๊ะ!! อย่าพูดถึงไอ้บ้านั่นพรีมเกลียดมันไอ้จากัวร์ปากหมา!!! " ฉันถึงกับสะดุ้งประหนึ่งว่าโดนยัยนี่ด่าซะเอง
"พรีมพูดจาเพราะๆ ลูก"
"ก็พรีมเกลียดมันอ่ะมันชอบแกล้งพรีมแล้วมันก็....ก็..."
"ก็อะไร"
"ช่าวมันเถอะ รู้แค่ว่าพรีมเกลียดมันปีนี้ไม่ต้องให้มันมางานวันเกิดพรีมนะ" พูดจบก็เอามือกอดคอพี่ลีโอแน่นแถมยังเอาคางเกยไหล่ไปอีกทำเหมือนคนเป็นแฟนกันทั้งที่ไม่มีสิทธ
