ฉลามระบายยิ้ม ดวงตาของเขาที่มองณิชาเต็มไปด้วยความละอาย
“ก็ตอนนั้นลุงคิดว่าหนูนาแค่เล่นสนุกๆ กับลุง ทำให้ลุงไม่กล้าที่จะปล่อยให้มันเกิดขึ้น... แม้ว่าสิ่งที่เราทำด้วยกันมาแล้วนั้นมันจะเกือบสุดทางแล้วก็ตาม”
“คุณลุงขี้ขลาด”
“ใช่ ลุงขี้ขลาด ไม่กล้าที่จะทำตามที่หัวใจตัวเองต้องการ...”
ณิชาสะบัดหน้าหนี “ไม่ต้องพูดแล้วล่ะค่ะ หนูนาไม่อยากฟัง”
“แต่หนูนาต้องฟังลุงนะครับ...”
“หนูนาไม่ฟังค่ะ ลุกออกไปจากตัวหนูนาได้แล้ว”
ฉลามรวบสองแขนที่ยกขึ้นทุบหน้าอกของตัวเองไปตรึงเอาไว้เหนือศีรษะเล็ก
“ปล่อยหนูนานะ”
“ลุงจะไม่ปล่อยหนูนาไปไหนอีกแล้วล่ะครับ”
หล่อนมองสบตากับเขา ก่อนจะสะบัดหน้าหนี มาพูดอะไรตอนนี้
“แต่หนูนาจะไม่เจอกับคุณลุงอีก หนูนาจะไปเรียนต่อต่างประเทศ”
ฉลามก้มลงจูบปากนุ่ม ก่อนจะกระซิบถามแผ่วเบา
“หนูนากล้าทิ้งสามีแก่ๆ อย่างลุงไปเรียนต่อไกลขนาดนั้นได้เชียวหรือ”
“บ้า... หนูนายังไม่มีสามีสักหน่อ
