“นังแพศยา เจ้า!!”
“ถึงเจ้าจะตบข้ากี่ครั้ง จะทำร้ายข้าหรือแม้แต่จะฆ่าข้าท่านอ๋องก็ไม่มีทางแม้แต่จะปรายหางตาไปมองคนสารเลวอย่างเจ้า!!”
“ฟางหยุนเฟย!!”
“หยุดนะ!!”
เสียงของบุรุษหนุ่มที่องอาจและทรงอำนาจดังขึ้นด้านหน้า ฟ่งลี่เซียนหันไปมองท่านอ๋องที่มีสีหน้าตกใจสุดขีดเมื่อเห็นว่าฟางหยุนเฟยถูกทำร้ายจนมีแผลเลือดออก
“หยุนเฟย!! เจ้า…บาดเจ็บงั้นหรือ”
“ท่านอ๋องหม่อมฉันไม่เป็นไรเพคะ”
“นังสารเลว ท่านอ๋อง...พระองค์ได้ยินหรือไม่ มันแอบอ้างว่ามันเป็นพระชายาของพระองค์ และหน้าด้านบอกว่าพระองค์รักมันคนเดียว”
ท่านอ๋องหันไปมองสตรีอีกคน สายพระเนตรที่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันนั้นทำให้ฟ่งลี่เซียนถึงกับขนลุกและกลัวขึ้นมาทันที เมื่อครู่เขายังไม่มองฟางหยุนเฟยเช่นนี้เลย สายตานั่นมิใช่ว่าเขาเคยมองฟางหยุนเฟยอย่างเหยียดหยามเมื่อครั้งในอดีตหรอกหรือ เหตุใดวันนี้จึงเป็นนาง....
“เจ้า.....กล้าทำร้ายนางงั้นหรือ”
“หม่อมฉัน…
