เกาหานตามท่านอ๋องไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท เมื่อไปถึงก็พบว่าพระสนมเว่ยเข้าเฝ้าเพียงคนเดียว ชุนลี่ถิงกลับออกไปแล้ว ที่พวกเขาเห็นน่าจะเป็นตอนที่นางจะออกจากวังพอดี
“อ้าวเว่ยหราน เกาหานพวกเจ้ามีเรื่องด่วนอะไรงั้นหรือ”
“ฝ่าบาท กระหม่อมลืมทูลขอบางอย่างไปพ่ะย่ะค่ะดังนั้นก็เลยรีบกลับมา ขออภัยพระสนมเว่ยที่รบกวนพ่ะย่ะค่ะ”
“ท่านอ๋องทรงกล่าวเกินไป หม่อมฉันเป็นสตรีไหนเลยจะกล้ายุ่งเรื่องบ้านเมือง ฝ่าบาทเช่นนั้นหม่อมฉันจะไปชงชามาให้พระองค์ก่อนนะเพคะ พวกท่านก็เข้าเฝ้าไปก่อนเถิดข้าไม่รบกวน”
“พระสนม เรื่องนี้มิได้สำคัญอะไรขอพระสนมอยู่ฟังก่อนก็ได้พ่ะย่ะค่ะ เป็นเรื่องที่จะทูลขอฝ่าบาท เรื่องโรงเรียนที่ค่ายผู้อพยพ”
“โรงเรียนงั้นหรือ ท่านอ๋องทรงหมายถึงโรงเรียนที่ถูกคนสกุลฟ่งผู้นั้นเผางั้นหรือ ฝ่าบาทเพคะเด็ก ๆ เหล่านั้นหม่อมฉันได้ยินว่าร่ำเรียนวิชาได้ดีและน่าส่งเสริม เช่นนั้นเหตุใดพวกเราไม่…”
“ข้าเข้าใจแล้ว เว่ยหราน
