บทที่ 31 ทะนุถนอม

1517 คำ

บนรถมาร์ติน... "เธอโอเคไหม?" หลังจากที่ขับรถมาได้ครึ่งทาง มาร์ตินที่ตั้งใจขับรถอยู่ก็หันไปมองพราวฟ้าที่นั่งเงียบมาสักพักแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับไปมองถนนข้างหน้าต่อ แต่พอไม่ได้รับการตอบกลับมามันเลยเกิดความกังวลในใจขึ้นมาเนื่องจากสิ่งที่เขาเพิ่งทำให้พราวฟ้าเห็นไปก่อนหน้านี้มันก็ถือว่าโหดเหี้ยมสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนกัน แต่จะให้เขาปล่อยไอ้ตัวเดรัจฉานอย่างไอ้โชแปงลอยหน้าลอยตาในสังคมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาก็คงทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะสิ่งที่มันทำกับพราวฟ้าแค่โดนลูกกระสุนเจาะกบาลมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ แต่พอมาเห็นท่าทางแบบนี้ของพราวฟ้าเขาเองก็เริ่มไม่สบายใจจนขับรถต่อไม่ได้เหมือนกัน สุดท้ายจึงต้องหันไปมองอีกรอบพร้อมกับตีไฟเลี้ยวรถเข้าจอดข้างทางในที่สุด ก่อนที่มือใหญ่จะกดปุ่มขยับเบาะนั่งของตัวเองถอยไปด้านหลังเพื่อให้มีพื้นที่ข้างหน้ากว้างมากขึ้น จากนั้นก็จัดการอุ้มร่างกายของพราวฟ้าขึ้นมานั่งบนตัก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม