เอมิ...
สุดท้ายฉันก็ต้องมาทานข้าวบ้านของโทยะด้วยความจำใจเพราะฉันไม่อยากโดนอุ้มขึ้นรถแต่พอรถแล่นผ่านประตูเข้ามาฉันถึงกับร้องโอ้โหคนบ้าอะไรบ้านใหญ่ยังกับวังมีคนยืนต้อนรับตั้งแต่ทางเข้าจนถึงตัวบ้าน
"นั่นพ่อนายเหรอโทยะ" ฉันกระซิบถามโทยะเมื่อเขาพาฉันเดินเข้ามาในบ้านแล้วเจอผู้ชายวัยกลางคนนั่งอยู่พร้อมกับมีผู้ชายใส่สูทสีดำยืนประกบซ้ายขวายังกับพวกมีอิทธิพล
"อืมใช่ป๊าฉันเอง"
"ป๊านายดุไหมอ่าฉันกลัว>
"ดุ ดุมากถ้าเธอพูดอะไรไม่เข้าหูเธอโดนสั่งเก็บแน่ฉันขอเตือน" โทยะกระซิบข้างหู
"จริงเหรอฉันชักจะกลัวแล้วนะโทยะ"
"ไม่ต้องกลัวถ้าเธอไม่ทำอะไรผิด" อะไรคือทำผิดล่ะฉันอยากรู้หรือแค่พูดไม่เข้าหูก็คือผิดงี้เหรอ พ่อมารู้จักกับครอบครัวนี้ได้ยังไงกันน่ากลัวทั้งพ่อทั้งลูก>
"มากันแล้วเหรอมาๆลูกป๊าดีใจทีได้เจอหนูนะเอมิ"
"เอ่อสวัสดีค่ะคุณลุง" ฉันยกมือไหว้พยายามไม่ให้มือสั่น
"เรียกลุงมันดูห่างเหินเรียกป๊า
