เอมิ...
"พี่นทีจะกลับเลยก็ได้นะคะเดี๋ยวเอมิหาอะไรทานแถวๆนี้ก็ได้"
"ไม่ได้สิเราต้องทำทุกอย่างให้มันแนบเนียนเผื่อไอ้ภูมิมันแอบตามมาดูจะทำไง"
"มันก็จริงของพี่นะคะแต่เอมิเกรงใจ"
"ไม่ต้องเกรงใจครับพี่ยินดีช่วยน้องเอมิ"
"พี่นทีทำไมใจดีกับเอมิจัง"
"พี่สงสารเราไง"
"พี่นที"
"ไอ้ภูมิมันปากแข็งพี่มองแว๊บเดียวก็รู้ว่ามันไม่พอใจที่เห็นเราสองคนสนิทกันมันก็คงหวงเราแล่ะแค่มันไม่ยอมรับความจริง"
"พี่นทีคิดแบบนั้นจริงๆเหรอคะ"
"พี่เป็นเพื่อนมันมาตั้งกี่ปีสันดานมันเป็นยังไงทำไมพี่จะดูไม่ออก"
"จริงเหรอคะพี่พูดแบบนี้เอมิมีความหวังแล้วน๊าาา"
"แต่เผื่อใจไว้หน่อยก็ดีนะครับพี่กลัวเอมิจะเสียใจถ้ามันยังเป็นแบบนี้"
"เรื่องนั้นพี่นทีไม่ต้องเป็นห่วงเลยค่ะเอมิเตรียมใจมาแล้วตั้งแต่แรก เอมิแค่หวังว่าพี่ภูมิจะใจดีมีใจให้เอมิบ้างแต่ถ้าเอมิทำทุกอย่างแล้วมันไม่มีอะไรดีขึ้นสักวันเอมิก็คงจะตัดใจได้เอง" ฉันพูดกับพี่น
