หวงก้าง
1791 คำ
ภูมิ....
ผมนั่งมองคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ที่ตอนนี้กำลังมองมาที่ผมด้วยสายตาไม่พอใจเพราะใบหม่อนนั่งตักผมแล้วผมก็โอบเอวใบหม่อนอยู่
"ขอโทษนะคะที่นี่ใช่ห้องทำงานผู้บริหารหรือเปล่าคะ"
"แล้วตอนเปิดประตูเข้ามาเธอไม่ดูป้ายหน้าห้องล่ะว่าเขาติดไว้ว่ายังไง"
"ดูแล้วค่าแต่ไม่คิดว่าจะเข้ามาเจออะไรแบบนี้ในห้องทำงานผู้บริหาร ตอนแรกนึกว่าเข้าห้องผิดเพราะไม่คิดว่าผู้บริหารระดับจะพาผู้หญิงมานัวเนียกันถึงในห้องทำงาน"
"เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไงห๊ะ"
"ก็หมายความตามที่พูดไงคะนี่พูดภาษาไทยนะคะคุณฟังภาษาคนเอ้ยภาษาไทยไม่ออกเหรอโง่อ่าาา"
"แกแกว่าฉันโง่เหรอห๊ะนังเด็กเมื่อวันซืน!!! ภูมิดูเด็กนี่มันพูดสิหม่อนไม่โอเคภูมิไล่มันออกเลยค่ะไม่ต้องให้มันมาทำงานที่นี่ไว้หม่อนจะหาเลขาเก่งๆ มาช่วยภูมิเอง"
"เอมิออกไปอยู่ข้างนอกรอก่อนเดี๋ยวจะตามให้เข้ามา" ผมสั่งเอมิให้ออกไปอยู่ข้างนอกรอ
"ค่าท่านผู้บริหาร ชิ" ผมส่ายหน้าให้กับเอมิที่ทำหน้าไม่พอใจใส่ผมแล้วยังมาจิ๊ปากใส่อีกทั้งที่ตอนนี้ตัวเองเป็นแค่เลขาที่ไม่รู้จะผ่านโปรหรือเปล่าแต่ผมพนันได้เลยไม่เกิดหนึ่งอาทิตย์ลาออกเองแน่ๆ
พอเอมิเดินออกไปแล้วผมก็หันมาพูดกับใบหม่อน
"หม่อนผมว่าคุณกลับไปได้แล้วผมจะทำงาน"
"แล้วเรื่องยัยเด็กนี่ล่ะภูมิจะให้มันมาทำงานเป็นเลขาของภูมิเหรอหม่อนไม่ยอมนะหม่อนไม่ชอบขี้หน้ามัน"
"คุณไม่ยอมก็เรื่องของคุณแต่นี่มันที่ทำงานผมบริษัทผมผมจะให้ใครอยู่หรือไล่ใครออกสิทธิ์มันอยู่ที่ผมไม่เกี่ยวกับหม่อน"
"ภูมิพูดแบบนี้ไม่รักษาน้ำใจหม่อนเลยนะคะ"
"ผมว่าหม่อนกลับไปก่อนเถอะผมจะทำงานจริงๆ" ผมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดให้มากกว่านี้
"ก็ได้ค่ะ เย็นนี้ภูมิไปหาหม่อนที่คอนโดด้วยนะคะ"
"ถ้าว่างผมจะไป"
"ภูมิเปลี่ยนไปนะตั้งแต่อยู่เชียงใหม่แล้ว พอกลับมาภูมิก็ไม่มาหาหม่อนเลยภูมิมีคนอื่นใช่ไหมบอกหม่อนมานะ"
"หม่อน ผมเคยบอกกับคุณว่ายังไงเรื่องของเราหรือคุณลืมผมจะไทบทวนความจำให้"
"หม่อนไม่ลืมค่ะ ห้ามหึงห้ามหวงห้ามแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของห้ามงี่เง่าไร้เหตุผล ถ้างั้นหม่อนกลับก่อนนะคะ"
"ครับ"
ผมรอจนใบหม่อนเดินออกไปจากห้องแล้วเรียกเอมิเข้ามา
"นั่งลง" เอมินั่งลงแต่เธอไม่มองหน้าผมเหมือนกำลังโกรธอะไรผมอยู่แต่ถามว่าผมแคร์ไหมก็ไม่
"โต๊ะทำงานเธออยู่ด้านนอกเห็นใช่ไหม"
"เห็นค่ะ"
"พูดด้วยก็มองหน้ามองไปทำไมหน้าต่าง"
"มองตรงไหนก็ได้ยินค่ะพี่มีอะไรก็พูดมาเถอะ" เอมินั่งกอดอกแล้วยังคงเอาแต่มองนอกหน้าต่างผมถอนหายใจเป็นรอบที่สิบแล้วนะกับเอมิ
"เรื่องงานของเธอเดี๋ยวจะให้ผู้ช่วยพ่อมาสอนงานให้ฉันจะให้เวลาเธอสามเดือนเพื่อทดลองงานแต่ถ้าสามเดือนนี้ไม่ผ่านก็เตรียมตัวลาออกได้เลย"
"ค่าาาท่านผู้บริหารมีอะไรจะสั่งอีกมั้ยคะ"
"มี"
"อะไร"
"พูดกับฉันต่อหน้าคนอื่นก็หัดมีสัมมาคารวะด้วยเข้าใจไหม"
"เข้าใจค่าาาา มีแค่นี้ใช่ไหมคะที่จะสั่งเอมิจะได้ออกไป"
"อืมม"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเงยหน้ามองไปที่ประตูว่าใครมาเคาะเรียกเพราะผมไม่ได้นัดให้ใครมา
"ฮัลโหลลลเพื่อนนนนเลิฟฟฟฟ"
"ไอ้นที??"
"กูดีใจว่ะที่มึงยังจำกูได้"
"มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมถามไอ้นทีเพื่อนรักของผมที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปีเพราะมันไปเรียนต่อฝรั่งเศส
"เพิ่งกลับมาพอกลับมาก็ได้ยินข่าวว่ามึงมารับตำแหน่งผู้บริหารแทนพ่อมึงกูดีใจด้วยนะเพื่อน"
"อืมม"
"แต่เอ๊ะ สาวน้อยน่ารักคนนี้เป็นใครสาวคนใหม่ของมึงอ่อ??" ไอ้นทีหันไปมองหน้าเอมิที่ยังยืนอยู่ในห้องไม่ได้ไปไหน
"เลขากูเอง"
"ชื่ออะไรครับพี่ชื่อนทีนะครับ^^" พอเจอสาวไอ้นทีก็หน้าม่อทันทีสันดานไม่เคยเปลี่ยน
"ชื่อเอมิค่ะพี่นที^^"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่อยากจะบอกว่าพี่ยังไม่มีแฟนไม่ทราบว่าน้องเอมิมีแฟนหรือยังเอ่ยถ้ามีแฟนแล้วพี่ต้องอกหักแน่ๆ เลยเพราะน้องเอิมิเป็นรักแรกของพี่" ผมส่ายหน้ากับคำพูดของไอ้นทีที่คิดมุกจีบสาวแบบกากๆ
"เอมิยังไม่มีแฟนหรอกค่ารอให้มีคนมาขอเป็นแฟนอยู่>เอมิ....
ฉันเดินออกมาจากห้องพี่ภูมิก็เจอพี่มานะพี่มานะเป็นผู้ช่วยคุณลุงภูผาพี่มานะบอกว่าคุณลุงภูผาให้มาสอนงานฉันซึ่งโต๊ะทำงานของฉันก็ตั้งอยู่หน้าห้องทำงานพี่ภูมิพอดิบพอดีใครเข้าใครออกฉันเห็นหมดและตอนนี้ฉันกำลังศึกษาข้อมูลเอกสารบริษัทอย่างตั้งใจเพราะฉันต้องผ่านทดลองงานให้ได้ พี่มานะบอกว่าถ้าไม่เข้าใจอะไรให้ถามได้ตลอด
"น้องเอมิครับเย็นนี้ว่างมั้ยครับ^^" ฉันเงยหน้าจากเอกสารแล้วมองหน้าคนถามซึ่งก็คือพี่นทีเพื่อนพี่ภูมิที่จู่ๆ ก็ถามว่าเย็นนี้ว่างไหม
"ทำไมเหรอคะจะชวนเอมิไปไหน"
"รู้ได้ไงว่าพี่จะชวน"
"ก็พี่ถามเอมิว่างมั้ยก็แปลว่าพี่ต้องชวนเอมิไปไหนแน่ๆ หรือเอมิเดาผิดคะ"
"น้องเอมิเดาถูกแล้วครับ พอดีว่าพี่เพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศสก็เลยอยากมีไกด์น่ารักๆ พาไปเที่ยวสักหน่อยไม่ทราบว่าน้องเอมิจะรังเกียจมั้ย"
"เอมิจะรังเกียจพี่นทีทำไมคะพี่เป็นเพื่อนพี่ภูมินี่นา"
"ครับใช่เป็นเพื่อนสนิทเลยล่ะ^^ ตกลงน้องเอมิจะพาพี่ไปเที่ยวได้มั้ย"
"พี่นทีอยากไปเที่ยวที่ไหนล่ะคะ"
"อืมมมอยากไปหาอะไรเย็นๆ ดื่มเอาที่ๆ บรรยากาศดีๆ"
"โหยถ้าไปแบบนั้นเอมิไม่ถนัดค่ะเอมิไม่ชอบดื่มไม่ชอบเที่ยวกลางคืน"
"ไปเป็นเพื่อนพี่ก็ได้ครับนะครับน้องเอมิ"
"เอ่ออ คือว่า"
"มึงจะไปไหน" ทั้งฉันทั้งพี่นทีรีบหันหลังไปดูปรากฏว่าเป็นพี่ภูมิฉันไม่รู้ว่าพี่ภูมิยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เขาน่าจะได้ยินที่เพื่อนเขาพูด
"ก็จะไปหาอะไรเย็นๆ ดื่มนิดหน่อยกูเลยลองช่วนน้องเอมิดูว่าไงครับน้องเอมิว่างไปกับพี่มั้ย"
"ยัยนี่ต้องกลับบ้านตรงเวลาคงไม่สะดวกไปกับมึงหรอก" พี่ภูมิตอบแทนฉันเสร็จสรรพฉันมองหน้าพี่ภูมิที่จ้องหน้าฉันเหมือนไม่พอใจ
"กูถามน้องเขาไม่ได้ถามมึงไอ้ภูมิอย่าเสือกดิวะหรือมึงหวงก้าง" พอโดยเพื่อนตัวเองว่าใส่หน้าพี่ภูมิก็เงียบแล้วเดินเข้าห้องไปทันที ฉันมองตามหลังพี่ภูมิที่เปิดประตูห้องเข้าไปแล้วปิดเสียงดังจนฉันกับพี่นทีพากันสะดุ้ง ท่าทางเขาดูแปลกๆ นะหรือว่าเขาแอบหวงฉันกับพี่นทีอร๊ายต้องใช่แน่ๆ เลยถ้าเป็นอย่างที่คิดก็แสดงว่าพี่ภูมิเริ่มมีใจให้ฉันแล้วสิแต่เดี๋ยวก่อนฉันยังไม่อยากเข้าข้างตัวเองฉันอาจจะคิดไปเองคนเดียวก็ได้ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์
"ตกลงค่ะแต่เอมิต้องขออนุญาตที่บ้านก่อนแต่ถ้าขอไปกับพี่นทีพ่อกับหม่ามี้คงไม่ยอมให้ไปแน่แต่ถ้าพี่ภูมิเป็นคนไปขอรับรองพ่อเอมิยอมให้ไปแน่ๆ ค่ะ^^"
"โอเคงั้นเดี๋ยวพี่จะไปคุยกับไอ้ภูมิเองให้มันเป็นคนไปขออนุุญาตพ่อน้องเอมิ"
"ค่ะ^^" จากนั้นพี่นทีก็รีบกลับเข้าไปที่ห้องทำงานของพี่ภูมิส่วนฉันก็มานั่งคิดแผนการว่าทำยังไงดี ฉันอยากรู้ว่าพี่ภูมิจะรู้สึกกับฉันบ้างหรือเปล่า
สปอยล์....
"อื้ออ พี่ภูมิจ๋าาาา พี่ภูมิ"
"เมาแล้วก็เงียบไม่ต้องมาเรียกรำคาญ"
"แต่เอมิอยากกินไอติมมมมนี่นาาาาา"
"มาอยากกินไอติมอะไรตอนตีสองวะไม่มีหรอก"
"มีซี่"
"มีไหนไม่มี"
"ก็นี่ไงไอติมแท่งหย่ายยยยย"
"เห้ย!!!!"
- ผู้เขียน
